Παράσιτα Ελιάς - Μέρος Α΄

Κηκιδόμυγα των βλαστών (Resseliella oleisuga), των καρπών (Προλασιόπτερα / Prolasioptera berlesiana) και των φύλλων της ελιάς (Dasyneura oleae): Οι προνύμφες αυτού του δίπτερου κατοικούν κάτω από τον φλοιό, ο οποίος, όταν αποσπάται, καταστρέφεται το κάμβιο με αποτέλεσμα τη νέκρωση και την ξήρανση των κλαδιών. Για να αντιμετωπίσουμε την κηκιδόμυγα, πρέπει να μαζέψουμε και να κάψουμε τα προσβεβλημένα κλαδιά.

Λεκάνιο ή μαύρη ψώρα της ελιάς (Saissetia oleae): Το λεκάνιο έχει σχήμα ωοειδές  και μοιάζει με κόκκο πιπεριού κομμένο στη μέση. Προσβάλλει τα φύλλα και τα κλαδιά, προκαλώντας την πτώση των φύλλων, την ξήρανση των κλαδιών, τη μείωση της καρποφορίας, αλλά και την έντονη εμφάνιση καπνιάς (ένα μόνο έντομο μπορεί να γεμίσει με μελίτωμα πάνω από τριάντα φύλλα ελιάς). Οι μεγαλύτερες προσβολές διαπιστώνονται τον Ιούνιο - Ιούλιο - Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Οι ελαιώνες που προσβάλλονται περισσότερο αποτελούνται από δέντρα εγκαταλελειμμένα, πυκνοφυτεμένα και ακλάδευτα. Το λεκάνιο έχει αρκετούς φυσικούς εχθρούς όπως: λεπιδόπτερα, υμενόπτερα και άλλα. Το κλάδεμα μπορεί να περιορίσει τον πληθυσμό του λεκανίου.

Μαύρος θρίπας της ελιάς (Phloethrips ή Liothrips oleae): Κεντρίζει και ρουφάει τους χυμούς από τα πράσινα μέρη του δέντρου που έχει ως αποτέλεσμα να μην αναπτύσσονται οι ιστοί και να παραμορφώνονται. Ζει συνήθως μέσα στις κοιλότητες του φλοιού. Αντιμετωπίζεται με αυστηρό κλάδεμα και αφαίρεση των κλαδιών που έχουν προσβληθεί περισσότερο, το ξύσιμο και τον καθαρισμό του κορμού και των βραχιόνων και την επάλειψη των πληγών με βορδιγάλεια πολτό.

Οτιόρυγχος (Otiorrynchus cribrico/is): Αυτό το μικρό κολεόπτεpo προσβάλλει ιδιαίτερα τα νεαρά ελαιόδεντρα, τα τρυφερά φύλλα, τους βλαστούς και τους μίσχους των καρπών, προκαλώντας την πτώση τους. Επιτίθεται συνήθως τη νύχτα, ενώ την ημέρα κρύβεται στο έδαφος. Το φθινόπωρο εναποθέτει τα αυγά του στο έδαφος, όπου διαχειμάζει ως προνύμφη, και τα ενήλικα κολεόπτερα εμφανίζονται τον Ιούνιο που είναι η κατάλληλη στιγμή για να καταπολεμήσουμε τον οτιόρυγχο χωρίς να χρειάζεται η χρήση χημικών σκευασμάτων. Στόχος είναι να μην καταφέρουν να ανέβουν οι οτιόρυγχοι πάνω στο δέντρο. Αυτό γίνεται με την τοποθέτηση ρετσινωμένων λωρίδων συνθετικού υφάσματος (δένονται με αγρόνημα έτσι ώστε να μην πληγωθεί το δέντρο), πάνω σε όλο τον κορμό του δέντρου χωρίς να μείνουν κενά που να επιτρέπουν στο έντομο να ανέβει. Κάθε χρόνο οι λωρίδες πρέπει να αντικαθίστανται.