Ο Γιάννης Πάριος γεννήθηκε στις 08/03/1946 στην Πάρο, ο μικρότερος γιος της της πολύτεκνης (Γιάννης, Γεωργία, Ελένη, Άννα, Νίκος) οικογένειας του Χαράλαμπου Βαρθακούρη και της Μαρουσώς. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο αποφασίζει να εγκαταλείψει την Πάρο, το νησί που τόσο λάτρεψε και λατρεύει, και να εγκατασταθεί στην Αθήνα για σπουδές στην Ιατρική. Μαζί του όμως παίρνει σαν ανάμνηση το όνομα της Πάρου και το κάνει επώνυμό του, Γιάννης Πάριος.
Προκειμένου να βγάζει τα προς το ζειν, πιάνει δουλειά στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου “Σαρωνίς”, απέναντι από το νυχτερινό κέντρο “Νεράιδα”. Εκείνη την εποχή η “Νεράιδα” φιλοξενούσε δύο μεγάλα ονόματα, τον Γιάννη Βογιατζή και την Τζένη Βάνου. Ο μαέστρος του μαγαζιού, ο Κώστας Κλάββας, τύχαινε να μένει απέναντι, στο ξενοδοχείο που έμενε ο μικρός Γιάννης, γνωρίστηκε μαζί του και τον επόμενο χειμώνα ξεκινά μαθήματα στη μουσική σχολή του Κλάββα. Καθηγητής στην ίδια σχολή ήταν και ο Γιώργος Κατσαρός. Μια μέρα τον άκουσε και του είπε να πάει από το σπίτι του να κουβεντιάσουν και συναντήθηκε με δύο μεγάλες μορφές της ελληνικής μουσικής, τον Πυθαγόρα και τον Απόστολο Καλδάρα. Οι γνωριμίες αυτές τον βοήθησαν να κάνει τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι.
Απολυόμενος από το στρατό, τραγουδά στην “Κατακόμβη” στην Πλάκα. Επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν τα “Ταβάνια” και ακολούθως η “Νεράιδα”. Έτσι πέρασε λοιπόν η εποχή πριν το τέλος της δεκαετίας του ΄70, ηχογραφώντας 45άρια δισκάκια με τραγούδια του Καλδάρα, του Κουγιουμτζή κ.α. Εκείνη την εποχή προκύπτει και η γνωριμία με τον Γιώργο Μητσάκη και του βγάζει τον πρώτο του δίσκο, με τίτλο “Της Μοίρας το Παιχνίδι”. Ένας δίσκος που συστήνει έναν μελωδικό τραγουδιστή, που μέσα από την ερμηνεία του μετατρέπει τον αντρικό καημό σε λύπη. Αυτό το χαρακτηριστικό τον έκανε πρωτοποριακό για την εποχή του και τον εκφραστή των συναισθημάτων μιας Ελλάδας που θεωρείτο ήδη αστικοποιημένη. Στη συνέχεια κυκλοφορεί τους δίσκους “Πετροβολούσα τη ζωή μου”, “Ράκος”, “Με συγχωρείς καρδούλα μου”, “Δυο αγάπες”κ.α.
Το 1972 γνωρίζει την Ντίνα Μαρκοπούλου και παντρεύονται. Κάνουν δύο παιδιά, τον Χάρη και τον Θανάση.
Το 1974 στη Θεσσαλονίκη, δίπλα στον Γιώργο Νταλάρα, τον Στράτο Διονυσίου, την Χαρούλα Αλεξίου και την Δήμητρα Γαλάνη. Τέσσερις χειμώνες πέρασαν οι τέσσερις τους, στα “Δειλινά”.
Τρία χρόνια αργότερα, έρχεται η στιγμή να κάνει την πρώτη του μεγάλη επιτυχία, το “Τώρα Πιά”. Διασκευή ενός γαλλικού τραγουδιού του Alain Barriere, το “Tu t’en vas”. Ένας δίσκος με τεράστια απήχηση και με πωλήσεις που ξεπέρασαν τις 240.000. Η συγκεκριμένη δουλειά φανέρωσε ακόμα καλύτερα την δημιουργία ενός νέου μουσικού ρεύματος που έφερε μαζί του, αυτό της συνένωσης του λαϊκού χρώματος με τα μελωδικά στοιχεία της γαλλικής μουσικής. Αξιοσημείωτες υπήρξαν και οι συνεργασίες του εκείνη τη δεκαετία με τον Λοΐζο, τον Κουγιουμτζή και τον Σπανό.
Η δεκαετία του ΄80 ξεκινά για τον Γιάννη Πάριο με έναν δίσκο που συνέδεσε τον Έλληνα με τις κομμένες ρίζες του. Τα Νησιώτικα, το 1982. Συνεχίζεται με ιστορικούς δίσκους όπως το “Πιο καλή η μοναξιά” (1984), τη συνεργασία του με τον Σ. Ξαρχάκο (Ξαρχάκος/Πάριος 1986), “Τα ερωτικά του ΄50″ (1988), αλλά και τον μαγικό δίσκο του 1989, “Η Παράσταση Αρχίζει”. Ένας ζωντανός δίσκος ηχογραφημένος στο ΡΕΞ της Θεσσαλονίκης, από τις παραστάσεις που έδωσαν εκείνο το χειμώνα μαζί με την Χάρις Αλεξίου και την Δήμητρα Γαλάνη.
Η δεκαετία τελειώνει με τη συνεργασία του με τον Μάριο Τόκα στους δίσκους “Σαν τρελό φορτηγό” (1989) και “Κι εγώ μαζί σου” (1990). Θεωρείται από όλους πλέον, ο σημαντικότερος ερωτικός τραγουδιστής. Έτσι μπαίνει στην τρίτη δεκαετία της παρουσίας του στο χώρο του τραγουδιού. Συνεργάζεται με τον Σταμάτη Σπανουδάκη στον δίσκο “Επαφή” (1992), ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφορεί τα “Νησιώτικα 2″.
Το 1994 κυκλοφορεί ο “Βίος Ερωτικός” που περιλαμβάνει τραγούδια γραμμένα από τον ίδιο. Το 1995 προκύπτει η δισκογραφική συνεύρεση με τον γιο του, τον Χάρη Βαρθακούρη, ενώ η δεκαετία κλείνει με μια συλλεκτική κασετίνα με τίτλο “Πάριος ΄Ερωτας”.
Οκτώβρης του 2009 έρχεται στο προσκήνιο η καινούργια δισκογραφική δουλειά του στην εφημερίδα Real News. Ο τίτλος του δίσκου είναι “Συμπέρασμα Ένα…” και φέρει την υπογραφή του ίδιου στους στίχους. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στη συνέχεια στα δισκοπωλεία.
Το Δεκέμβρη του 2010, παρουσιάζει το δίσκο του με τίτλο “Τα Κομμάτια Της Ψυχής Μου” που έχει επιμεληθεί στιχουργικά αλλά και μουσικά, ενώ υπάρχει και ένα ντουέτο με το Σταμάτη Γονίδη, του οποίου τη μουσική υπογράφει ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος.
Αν προσπαθήσει λοιπόν κάποιος να αναλύσει το “φαινόμενο Πάριος” για την μεγάλη απήχηση που έχει στον κόσμο, ίσως να μην δυσκολευτεί να διαπιστώσει ότι όλα αυτά οφείλονται στην διαρκή ανησυχία του, να βρίσκει στίχους και μουσική που να εξελίσσουν αυτόν προσωπικά σαν άνθρωπο, την τέχνη του, και ακόμα τα τραγούδια του αυτά να μπορούν να υπάρχουν μέσα στο χρόνο. Σήμερα είναι ο τραγουδιστής με τις πιο πολλές χιλιάδες δίσκους σε πωλήσεις (όλοι του σχεδόν οι δίσκοι έχουν γίνει χρυσοί και πλατινένιοι) και αυτό είναι μια συνεχής ανοδική πραγματικότητα.
