Φαγώσιμα Χόρτα της Ελλάδας "Αγριοκάρδαμο"

Αγριοκάρδαμο

Άλλες ονομασίες: Αγριοκαρδαμούδα, τζουρκάς, ραγιάς

Οικογένεια: Brassicaceae

Ετήσιο ή διετές φυτό (κοινό ζιζάνιο), που φτάνει περίπου μέχρι τα 40 εκατοστά ύψος. 

Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους, σε όλη την Ελλάδα. Η αγριοκαρδαμούδα είναι ένα από τα κοινά άγρια φυτά του τόπου μας που φυτρώνει την άνοιξη. Μοιάζει με άγρια λαψάνα, είναι μικρό φυτό με λεία φύλλα και λεπτό κορμό, με άσπρα άνθη και ο καρπός του, έχει το σχήμα καρδίας. Οι καρδιόσχημοι καρποί μοιάζουν με τα δερμάτινα πουγγιά που είχαν κάποτε οι βοσκοί, και από εκεί προέρχεται και το όνομα του "καψάκιον το βαλάντιο του βοσκού". 

Είναι τονωτικό για τον οργανισμό, τα αμινοξέα που περιέχει παρέχουν την δυνατότητα για αναδόμηση του οργανισμού, βοηθά για μια ανοιξιάτικη αποτοξίνωση του οργανισμού και τις γυναίκες να ξεπεράσουν τα διάφορα προβλήματα της κλιμακτηρίου. Εκεί όμως που πραγματικά συστήνεται με άριστα αποτελέσματα είναι στην ατροφία των μυώνων και σε προβλήματα κλειδώσεων. Χρησιμοποιείται με εντριβές και καταπλάσματα το βάμμα του φυτού. Υπάρχουν καταγραφές για ξεπέρασμα προβλημάτων κήλης χωρίς χειρουργική επέμβαση με τη χρήση κομπρέσων από βάμμα του βοτάνου. 

Η αγριοκαρδαμούδα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην κουζίνα μας φρέσκα σε σαλάτες με διάφορα άλλα λαχανικά και βρασμένα αυγά ή και με μαγιονέζα, σε σούπες, σε βρασμένα λαχανικά με λαδολέμονο, στον ατμό για γαρνίρισμα πιάτων με κρέας και ψάρι. Τα φύλλα τους τρώγονται βραστά με άλλα χόρτα και χρησιμοποιούνται σε σαλάτες μαζί με τα άνθη τους, για πιπεράτη γεύση.

Φαγώσιμα Χόρτα της Ελλάδας "Αγριοζοχός"

Αγριοζοχός

Άλλες ονομασίες:Πικρίθρα, Κουφολάχανο

Οικογένεια:Αστεροειδών-Asteraceae

Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20-50 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Το σχήμα τους και οι διαστάσεις των φύλων του δεν είναι σχεδόν ποτέ το ίδιο. Τα φύλλα του είναι σκουροπράσινα οδοντωτά και μακριά με παχύ κόκκινο μίσχο και κεντρικό νεύρο. Μαζεύεται από το Φθινόπωρο μέχρι το τέλος της άνοιξης. 

Η γεύση των φύλλων είναι λίγο πικρή, τρώγονται ωμά σε σαλάτες, μαγειρεύονται μόνα τους βραστά με μπόλικο λεμόνι ή σε συνδυασμό με αρνί ή κατσίκι. Τέλος χρησιμοποιούνται και σε χορτόπιτες.

Φαγώσιμα Χόρτα της Ελλάδας "Αγκινάρα άγρια"

    Αγκινάρα άγρια

Άλλες ονομασίες: Αγριαγκινάρα, αγκιναράκια, χαρακάκια

Οικογένεια: Αστεροειδών-Asteraceae

Πολυετές φυτό που φτάνει πάνω από 1 μέτρο ύψος. Βρίσκεται αυτοφυές σε όλες τις θερμές περιοχές της Ελλάδας, σε ακαλλιέργητα μέρη. Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί, τα φύλλα και οι ανθοκεφαλές, την άνοιξη πριν ανθίσουν.

Μαγειρεύονται βραστές με άλλα λαχανικά, αλλά και με κρέας. Οι μικρές ανθοκεφαλές μαγειρεύονται με αυγά ομελέτα και μπορούν να γίνουν και τουρσί.

Περισσότερες συνταγές στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
http://www.tinos.biz/syntages_agkinares/index.html 

Χρήση των Φύλλων της Ελιάς

Τα φύλλα της ελιάς έχουν ιδιότητες διουρητικές, υποτασικές, αντιτοξικές, αντιπυρετικές και αντιφλεγμονώδεις. Τρέφουν τα κύτταρα με βιταμίνες, ελαφρώνουν τα νεφρά, χαμηλώνουν το ποσοστό της ουρίας στο αίμα και μειώνουν τη χοληστερίνη. Περιέχουν 5% τέφρας, τανίνες, ζάχαρα, ρητινώδεις ουσίες, οργανικά οξέα, ολεϊκό οξύ, λιπαρά οξέα. 

Τα φύλλα της ελιάς μαζεύονται όλο τον χρόνο, αλλά η καλύτερη περίοδος είναι τους μήνες Απρίλιο, Μάιο και Ιούνιο. Μαζεύονται νωρίς το πρωί, μόλις η υγρασία έχει εξατμιστεί, και προτιμούμε φύλλα καθαρά και όχι πολύ νεαρά ή πολύ παλιά. Τα αφήνουμε να ξεραθούν στη σκιά και τα τοποθετούμε μέσα σε χάρτινες σακούλες. Για να διατηρήσουν όλα τα ευεργετικά συστατικά τους, καλό είναι να τα χρησιμοποιούμε μόνο φρέσκα. 

Για να επιταχύνουμε την επούλωση πληγών ετοιμάζουμε ένα έγχυμα βράζοντας για είκοσι λεπτά δύο χούφτες ελαιόφυλλα μέσα σε ένα λίτρο νερό. Σουρώνουμε και μόλις το έγχυμα πάψει να καίει και γίνει χλιαρό, πλένουμε με αυτό τις πληγές μας. Όταν έχουμε πυρετό, μπορούμε να πιούμε τρεις-τέσσερις κούπες την ημέρα από ένα αφέψημα που γίνεται με δύο χούφτες φύλλα τα οποία ρίχνουμε μέσα σε ένα λίτρο βραστό νερό. Το αφήνουμε να κρυώσει για 15 λεπτά με το καπάκι ανοιχτό.

Ποτό οπό φύλλο ελιάς

Παίρνουμε τουλάχιστον διακόσια πολύ καθαρά φύλλα και τα ρίχνουμε σε ένα λίτρο οινόπνευμα μαζί με δύο πολύ λεπτές φλούδες λεμονιού. Αφήνουμε το μείγμα όπως έχει για 15 μέρες κι έπειτα αφαιρούμε τα φύλλα και το λεμόνι και προσθέτουμε 400 γρ. ζάχαρη και 400 γρ. νερό. Φιλτράρουμε και αφήνουμε το μείγμα όπως έχει για ενενήντα ημέρες σε γυάλινο κλειστό μπουκάλι.

Χρησιμότητα της Ελιάς

1. Από τον κορμό και τα κλαδιά, παίρνουμε άριστης ποιότητας καυσόξυλο, αποδοτικό στην παραγωγή θερμότητας και φωτισμού.
2. Το ξύλο της ελιάς είναι άριστο υλικό για τη δημιουργία ψηφιδωτών, πρέπει όμως να έχει ορισμένες διαστάσεις και να μην είναι φθαρμένο.
3. Η απαλότητα του χρώματος αλλά και τα ακανόνιστα νερά, δίνουν ξύλο για παρκέ υψηλής ποιότητος.
4. Ο φλοιός του κορμού έχει αντιπυρετικές και αντισηπτικές ιδιότητες και η επάλειψη μπορεί να καθαρίσει τις πληγές.
5. Τα φύλλα της ελιάς (μετά το κλάδεμα), όπως και τα κατάλοιπα των ελιών που έχουν συνθλιβεί μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μικρές ποσότητες για τη διατροφή των μηρυκαστικών.
6. Το αφέψημα των πικρών φύλλων της ελιάς έχει αντισηπτικές, καθαρτικές, αγγειοδιασταλτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.
7. Μπορούμε να παραγάγουμε λάδι για φωτισμό.
8. Τα άλλα υποπροϊόντα του ελαιοτριβείου, νερό από τα φυτικά υπολείμματα, μουργέλα, φυλλομόζο μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν λίπασμα, αφού πρώτα δεχθούν επεξεργασία καθαρισμού.
9. Η μουργέλα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να φτιάξουμε σαπούνι ή λίπασμα ή για να αλείφουμε με αυτή το τυρί.
10. Οι λεπτές παραφυάδες χρησιμοποιούνται για την κατασκευή καλαθιών.
11. Στην Ιατρική χρησιμοποιούμε το λάδι για τις καθαρτικές του ιδιότητες και ως τοπικό μαλακτικό.
12. Στην κοσμετολογία, το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται για τα ξηρά δέρματα, τα σκασμένα χέρια και για την ιδιότητά του να επιταχύνει το μαύρισμα.