Κουνάδης Αργύρης - Δισκογραφία 1964-1982

1964 - Έξη και μια τύψεις & 7 νυχτερινά επτάστιχα

1.Ο αγράμματος και η ωραία    
2.Η αυτοψία    
3.Ο ύπνος των γενναίων
4.Ο ύπνος των γενναίων (παραλλαγή)
5.Λακωνικόν  
6.Καταγωγή του τοπίου    
7.Ο άλλος Νώε  
8.Επτά μέρες για την αιωνιότητα  
9.Επτά νυχτερινά επτάστιχα

1975 - Το ταξίδι

1.Αετόπουλο Λυκιαρδοπούλου Λιλάντα
2.Μήνυμα Λυκιαρδοπούλου Λιλάντα  
3.Τον φίλο μου τον λέγανε Χριστό Χαλκιαδάκη Λήδα  
4.Το στρατί για που τραβούσε Καλογιάννης Αντώνης  
5.Χαϊδάρι Λυκιαρδοπούλου Λιλάντα  
6.Κι είναι ο Μάης Χαλκιαδάκη Λήδα  
7.Το ταξίδι Καλογιάννης Αντώνης  
8.Ξενιτεμένο μου πουλί Χαλκιαδάκη Λήδα  
9.Ο καπετάνιος Λυκιαρδοπούλου Λιλάντα
10.Ρίζα Λυκιαρδοπούλου Λιλάντα  
11.Κύριε τάδε Καλογιάννης Αντώνης

1976 - Εν Αθήναις

1.Όρτσα τα πανιά Καλογιάννης Αντώνης, Χορωδία  
2.Τ' είχες Γιάννη Καλογιάννης Αντώνης    
3.Νανούρισμα Χαλκιαδάκη Λήδα  
4.Ξεκαπίστρωτη φοράδα Καλογιάννης Αντώνης
5.Ταξίδευε για τ' άπειρο Καλογιάννης Αντώνης
6.Ο χορός του μάστρο-Φώτη Ορχηστρικό
7.Στην πλατεία Αβησσυνίας Καλογιάννης Αντώνης, Χορωδία  
8.Άλλοθι Χαλκιαδάκη Λήδα
9.Μεταξάς Καλογιάννης Αντώνης, Χορωδία  
10.Η ωραία του υπερπέραν Χαλκιαδάκη Λήδα  
11.Η κυρία παίζει πιάνο Καλογιάννης Αντώνης
12.Οδός ανεμώνης, αδιέξοδο Ορχηστρικό

1982 - Μακρινή γειτονιά

1.Γιασεμί Ελπίδα  
2.Τσάμικο Ελπίδα
3.Σγουρόμαλλο ξανθό παιδί Ελπίδα  
4.Εφημερίδα  
5.Θεοκήστη  
6.Νανούρισμα
7.Κόρδακας  
8.Σαρκικό    
9.Ούζο  
10.Ο Μεταξάς

Κουνάδης Αργύρης - Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη τον Φεβρουάριο του 1924 και πέθανε στις 22 Νοεμβρίου 2011. Μελέτησε πιάνο με τους Δ. Μαρή και Σ. Φαραντάτο στο Ωδείο Αθηνών (δίπλωμα πιάνου, 1952) ενώ πήρε μαθήματα θεωρητικών και σύνθεσης με τον Γιάννη Α. Παπαϊωάννου στο Ελληνικό Ωδείο (δίπλωμα σύνθεσης, 1956).

Από το 1950 συνεργάστηκε με το Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου μαζί με τον Μ. Χατζιδάκι και τον Μ. Θεοδωράκη. Το 1951 συνέπραξε με την ΚΟΑ ως σολίστ ενώ παράλληλα συνέθεσε μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Ήταν από τους πρώτους συνθέτες που έδειξε ενδιαφέρον για το ρεμπέτικο τραγούδι. Το ρεμπέτικο μαζί με τον Στραβίνσκυ και τον Μπάρτοκ έχουν επηρεάσει τα πρώτα του έργα της περιόδου 1949 - 1957. Αργότερα αποκήρυξε τα περισσότερα από τα έργα της περιόδου αυτής.

Με υποτροφίες της Ελληνικής και της γερμανικής κυβέρνησης πήγε το 1958 στη Γερμανία, όπου συνέχισε τις σπουδές του στην Ανώτατη Μουσική Σχολή του Φράιμπουργκ απ΄ όπου και έλαβε πτυχίο διευθυντού ορχήστρας. Μελέτησε σύνθεση με τον συνθέτη - παιδαγωγό Wolfgang Fortner και διεύθυνση ορχήστρας με τον Karl Ueter.

Εμβαθύνοντας στο ατονικό, το δωδεκάφθογγο, το σειραϊκό και το αλεατορικό σύστημα, κατέληξε τελικά προς τη λιτότητα - την αυστηρότητα, σχεδόν - του βυζαντινού ήθους, δίνοντας πρωταρχικό ρόλο στον μελοποιημένο λόγο και το δραματικό στοιχείο που μεταφέρονται ακόμη και σε καθαρώς συμφωνικά του έργα. Το Χορικόν (1958) ήταν το πρώτο Ελληνικό έργο που παίχτηκε στις εκδηλώσεις της Εταιρείας Σύγχρονης Μουσικής (IGNM - SIMC) στην Κολωνία το 1959 και από την Φιλαρμονική του Βερολίνου με διευθυντή ορχήστρας τον W. Fortner (1961).

Το 1961 έλαβε μέρος στον Διεθνή διαγωνισμό της Εταιρίας Σύγχρονης Μουσικής στη Κολωνία με επιτυχία. Το 1963 διορίσθηκε βοηθός του W. Fortner, διευθυντής του ενόργανου συνόλου “Musica Viva” και των προγραμμάτων του Ινστιτούτου Σύγχρονης Μουσικής (που υπάγονταν επίσης στην πανεπιστημιακή έδρα σύνθεσης του Φράιμπουργκ).  Το 1967 έλαβε μέρος στον Διεθνή Διαγωνισμό Μουσικής στο Αμβούργο. Κατά το αμέσως επόμενο διάστημα 1967-1973 διεύθυνε όλα τα προγράμματα «Βίβα Μούζικα» της ίδιας της Σχολής. Το 1972 εκλέχτηκε καθηγητής στην Ανώτατη Μουσική Σχολή του Φράιμπουργκ. Το 1973 το έργο του Ετεροφωνικά Ιδιόμελα επιλέγεται από τον διεθνή διαγωνισμό της IGNM-SIMC.

Το έργο του
Έγραψε πολλά είδη κλασσικής μουσικής όπως μουσική δωματίου, μουσική για όπερες, αλλά και μουσική για θέατρο και κινηματογράφο (σε περισσότερες από δέκα ταινίες), καθώς και την μουσική σύνθεση πολλών Ελληνικών τραγουδιών των δεκαετιών του 1970 και 1980. Από το σύνολο των έργων του, ξεχωρίζουν το «Χορικό» για συμφωνική ορχήστρα, τα «Ετεροφωνικά ιδιόμελα» για συμφωνική επίσης ορχήστρα, «Κουϊντέτο για πνευστά», «Κουαρτέτο για έγχορδα» κ.ά. Επίσης όπερες, περισσότερο με σαρκαστικό χαρακτήρα, όπερες: «Το λαστιχένιο φέρετρο», «Τα μαγεμένα αναλόγια», «Απόδραση», «Τειρεσίας», «Βάκχαι» κ.ά.

Τα περισσότερα έργα του μέχρι το 1980, είχαν παιχτεί σ΄ όλες τις χώρες της Δ. Ευρώπης, καθώς επίσης και στις ΗΠΑ, Καναδά Αργεντινή, Βραζιλία, Ιαπωνία, Αυστραλία, Ισραήλ, Πολωνία, Ρουμανία και βέβαια στην Ελλάδα, τόσο στην Εθνική Λυρική Σκηνή όσο και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών κ.α. Από τα Ελληνικά τραγούδια, που έγραψε τη μουσική, ξεχωρίζουν περισσότερο το ωραίο θαλασσινό τραγούδι «Όρτσα τα πανιά», με τους αλληγορικούς στίχους των ψυχικών δυνάμεων της ελευθερίας, «Στη πλατεία Αβησσυνίας» και το «do you like the Greece» που απέδωσε σε πρώτη εκτέλεση ο Α. Καλογιάννης.

Φάμπας Δημήτρης - Βιογραφία, Δισκογραφία

Ο Δημήτρης Φάμπας (22 Δεκεμβρίου 1921 - 3 Μαΐου 1996) ήταν σολίστας της κλασικής κιθάρας και συνθέτης μουσικής. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες κιθαρίστες, με συμβολή στη δημιουργία κιθαριστικής παράδοσης στην Ελλάδα αλλά και με αρκετά επιτυχημένη διεθνή πορεία.
Γεννήθηκε στην Μηλίνα, ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό του Πηλίου, επίνειο του Λαύκου, γιος της Ευανθίας και του καπετάνιου Ευάγγελου Φάμπα. Έδειξε από μικρός το ταλέντο του στην μουσική, παίζοντας λαούτο και μαθαίνοντας μαντολίνο στον Βόλο με τον φλαουτίστα Σπ. Μάγγο. Αργότερα σπούδασε κλασική κιθάρα με τον Νίκο Ιωάννου και πήρε το δίπλωμά του από το Εθνικό Ωδείο (τάξη Γ. Βώκου) με αριστείο εξαιρετικής επίδοσης το 1953. Σπούδασε επίσης ανώτερα θεωρητικά στο Ωδείο Αθηνών με τον Θ. Βαβαγιάννη και τον Κ. Κυδωνιάτη.

Στα 1955 και 1956, με υποτροφία της Ιταλικής κυβέρνησης, σπούδασε κιθάρα στην Academia Chigiana της Σιέννα, με τον Andre Segovia και μουσικολογία με τον Emilio Pujol. To 1958, πάλι με πρόσκληση και υποτροφία του Σεγκόβια, σπούδασε κοντά του στην Ακαδημία του Santiago de Compostella της Ισπανίας, με συμμαθητές τους Alirio Diaz και John Williams. Τον Ιούλιο του 1957, παντρεύτηκε την Ευγενία Γυφτοπούλου και απέκτησαν τον Ευάγγελο και την Εύα Φάμπα.

Έδωσε πολλά ρεσιτάλ στην Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ολλανδία, Τσεχοσλοβακία, ΗΠΑ, Καναδά, ΕΣΣΔ, Ουγγαρία, Βατικανό, Γιουγκοσλαβία, Τουρκία, Αυστρία, σε όλες τις μεγάλες πόλεις και θέατρα της Ελλάδας αποσπώντας αρκετές θετικές κριτικές. Υπήρξε ο μόνος κιθαριστής από ολόκληρο τον Κόσμο που έχει δώσει ρεσιτάλ στην Επίδαυρο και ο πρώτος στην Ελλάδα που εμφάνισε μαθητές του σε ομαδική συναυλία (1958). Παράλληλα, επί 4 δεκαετίες (1955-95) δημοσίευε άρθρα, διαλέξεις, κριτικές και συνεντεύξεις σε εφημερίδες και περιοδικά (του εσωτερικού και του εξωτερικού). Έδωσε επίσης πολλές διαλέξεις για την κιθάρα σε Διεθνή φεστιβάλ, σε ραδιοφωνικούς σταθμούς στην Ελλάδα & το εξωτερικό (ΕΡΤ, BBC).

Υπήρξε μέλος και προεδρεύων πολλών Ελλανοδικών επιτροπών διαγωνισμών κιθάρας, τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Μουσικής (IMC  UNESCO) και Πρόεδρος του Συλλόγου Καθηγητών Ωδείων Αναγνωρισμένων. Συμμετείχε σε πολλούς δίσκους και κινηματογραφικές ταινίες, συνεργάστηκε ως σολίστ και ζωντανά σε συναυλίες, θεατρικές και μουσικές παραστάσεις έργων των Μάνου Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Κουνάδη, Ξαρχάκου, Ζαμπέτα, και άλλων, προσφέροντας στην κιθάρα μεγαλύτερη δημοτικότητα. Σημαντική ήταν και η προσφορά του στη διδασκαλία της μουσικής (στο Εθνικό Ωδείο & τη "Σχολή Δ. Φάμπα") ενώ έχει διδάξει σε διεθνή Σεμινάρια και "master classes".

Έργο

Ηχογράφησε πέντε προσωπικούς δίσκους για σόλο κιθάρα, με κλασσικό ρεπερτόριο και δικές του συνθέσεις ενώ συμμετείχε και σε κονσέρτα με Συμφωνική ορχήστρα. Παράλληλα διακρίθηκε και ως συνθέτης. Έγραψε πλήθος από έργα, σπουδές, σουίτες, χορούς και άλλα, που παίζονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η μουσική του, με έντονο λυρισμό και ρομαντισμό, πλούσια ποτισμένη με χρώματα και στοιχεία από την Ελληνική παράδοση, αντανακλά τη βαθιά του γνώση πάνω στο όργανο της κιθάρας, τις ικανότητές του ως συνθέτη, τη δεξιοτεχνική δεινότητα του και την αγάπη του για την πατρίδα. Έργα του έχουν εκδοθεί από τους μουσικούς οίκους Ricordi (Ιταλίας και Βραζιλίας), Lathkill music publishers (Αγγλίας), Max Eschig (Γαλλία), MEL BAY & Columbia (Η.Π.Α), Φ. Νάκα, Μ. Νικολαΐδη-Orpheus και Κ. Παπαγρηγορίου-Χ. Νάκα στην Αθήνα, ενώ συχνά παίζονται ως υποχρεωτικά σε διεθνείς διαγωνισμούς.

Υπήρξε επίσης πρωτοπόρος δάσκαλος, με επιμονή και υπομονή, μετέφερε τη βαθιά γνώση του οργάνου και το πάθος του σε γενιές κιθαριστών και φιλόμουσων. Η σχολή του και η διδασκαλία του θεωρήθηκαν από τις καλύτερες στον κόσμο από όπου βγήκαν πολλοί διαπρεπείς καλλιτέχνες. Το 1958 για πρώτη φορά παρουσιάζονται νέοι κιθαρίστες, μαθητές της σχολής του, σε ομαδική συναυλία. Από τότε και κάθε χρόνο η σχολή του παρουσίαζε τους καλύτερους νέους κιθαρίστες. Ανάμεσα τους και οι Λίζα Ζώη, Ευάγγελος Ασημακόπουλος, Ευάγγελος Μπουντούνης, Νότης Μαυρουδής, Γιάννης Μανωλιδάκης, Ειρήνη Κώνστα, Κώστας Γρηγορέας, Σπύρος Διαμαντής, Γιώργος Κερτσόπουλος, Κυριάκος Τζωρτζινάκης, Εύα Φάμπα, Μάρκος Τσέτσος, Ευάγγελος Φάμπας, Γιώργος Μαυροειδής, Γιώργος Μυλωνάκος, Άκης Τριανταφύλλου, Κώστας Τσερεγκώφ, Νίκος Παναγιωτίδης, Ελένη Ασπρούδη, Νίκος Χαμηλοθώρης, Σπύρος Μιχαήλ, Βασίλης Μαστοράκης, Γιάννης Μανιατόπουλος, Ελευθερία Κοτζιά, Δημήτρης Κασφίκης, και άλλοι. Οι μαθητές του έχουν κερδίσει πολλά βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς. Δημιούργησε και διηύθυνε δύο ορχήστρες κιθαριστών, μία με παιδιά και μία με προχωρημένους κιθαρίστες, με τις οποίες για πάνω από 10 χρόνια έδωσε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.

Η ζωή και το έργο του συμπεριλαμβάνονται σε παγκόσμια λεξικά, σε κιθαριστικά μουσικά λεξικά και ιστορίες κιθάρας της Γερμανίας, Πολωνίας, Ιαπωνίας, Ιταλίας, Αγγλίας και Ελλάδας, σε Ελληνικές Εγκυκλοπαίδειες και στα παγκόσμια Who’s Who ανά την Υφήλιο. Επίσης η ζωή του έγινε αφ’ ενός τηλεοπτικό "ντοκυμανταίρ" από τον Γ. Σγουράκη στην εκπομπή "Μονόγραμμα", αφ’ ετέρου βιβλίο από την Ντενίζ Ρόντα, με τίτλο "Σαν Παραμύθι".

Θα μείνει αθάνατος στην ιστορία της Ελληνικής Μουσικής όχι μόνο ως πρωτοπόρος δεξιοτέχνης της κιθάρας (ο Έλληνας «πατριάρχης» της) αλλά και ως ένας από τους βασικούς "μοχλούς" (ίσως ο βασικότερος) της σημερινής καθολικής καταξίωσης του οργάνου. Πέθανε στην Αθήνα, στις 3 Μαΐου του 1996. Το 1999 ιδρύθηκε προς τιμήν του ο Σύλλογος Φίλων της Κιθάρας Δημήτρης Φάμπας, με πρωτοβουλία της Εύας Φάμπα, που είναι και πρόεδρος του ΔΣ.

1965 - Ο Φάμπας Παίζει Θεοδωράκη - Χατζιδάκι

1. Αστέρι του βοριά
2. Το φεγγάρι είναι κόκκινο
3. Σαραμπάντα
4. Τραγούδι του Νείλου
5. Θαλασσοπούλια
6. Τα τριαντάφυλλα
7. Τιμωρία
8. Σαν σφυρίξεις τρεις φορές
9. Βαλς των χαμένων ονείρων
10. Φαίδρα
11. Ροδόσταμο
12. Μαργαρίτα - Μαργαρώ
13. Κοιμήσου αγγελούδι μου
14. Όμορφη πόλη
15. Καημός
16. Άνοιξε το παράθυρο
17. Δεν έχει η Γη
18. Είμαι ένας νέος
19. Κρητικός χορός

Καπλάνης Κώστας - Δισκογραφία & Συλλογές

1995 - Τραγουδοποιείον η Ωραία Ελλάς

1. Πάτερ ημών Μπίνης Τάκης
2. Γλυκός φονιάς Λίντα Μαίρη
3. Στα μονοπάτια της ζωής Μπίνης Τάκης
4. Αμοργός Χριστοπούλου Χρυσούλα
5. Βρήκα ξύλο Μπίνης Τάκης
6. Γαρουφαλένια Τσέρτος Μπάμπης
7. Της Μαριορής ο φερετζές Λίντα Μαίρη
8. Στης γειτονιάς της σκάλες Μπίνης Τάκης
9. Να φύγεις Λίντα Μαίρη
10. Σμύρνη Τσέρτος Μπάμπης
11. Τα σεντόνια Χριστοπούλου Χρυσούλα
12. Σκιάθος Τσέρτος Μπάμπης

1995 - Τα παλιά

1. Ένας αλήτης πέθανε Μπέλλου Σωτηρία
2. Όμορφη πειραιώτισσα Μπογδάνος Γιάννης
3. Παραστράτησα για σένα Μπέλλου Σωτηρία
4. Το κακόμοιρο παιδί Κωστή Έλενα
5. Εσύ τα πίνεις κι εγώ πληρώνω Πασπαράκης Σταύρος
6. Κλάψε μπουζούκι μου Μπέλλου Σωτηρία
7. Είμαι απόψε στα μεράκια Μπογδάνος Γιάννης
8. Θολώνεις τα νερά Μπέλλου Σωτηρία
9. Ψιλή βροχή Μπογδάνος Γιάννης
10. Μας ζηλεύουνε Κωστή Έλενα
11. Για σένα έγινα μπατίρης Μπογδάνος Γιάννης
12. Χτυπάει η καμπάνα Μπέλλου Σωτηρία

1995 - Οι μεγάλοι ρεμπέτες 3

1. Παραστράτησα για σένα Νίνου Μαρίκα
2. Μας ζηλεύουνε Νίνου Μαρίκα
3. Φύγε,φύγε Νίνου Μαρίκα
4. Κάτω στο γιαλό Νίνου Μαρίκα
5. Οργανικό
6. Ένας αλήτης πέθανε Μπέλλου Σωτηρία
7. Κλάψε μπουζούκι μου Μπέλλου Σωτηρία
8. Χτυπάει η καμπάνα Μπέλλου Σωτηρία
9. Θολώνεις τα νερά Μπέλλου Σωτηρία
10. Είμαι απόψε στα μεράκια
11. Τα μπαγλαμαδάκια
12. Όμορφη πειραιώτισσα
13. Ο Μάρκος

Συλλογές 

2014 - Η μεγάλη ανθολογία του ρεμπέτικου CD2
2012 - Μεγάλα ρεμπέτικα CD1
2010 - Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά No 2 CD 4
2010 - Ρεμπέτικα πορτρέτα - Νίνου Μαρίκα
2010 - Ρεμπέτικα πορτραίτα - Νταράλας Λουκάς
2010 - Τα χρυσά λαϊκά CD 1
2010 - Τα σπάνια
2009 - Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά CD 2
2009 - Ανθολογία ρεμπέτικου τραγουδιού CD 3,4
2008 - Όλα τα ρεμπέτικα No 2,6,9
2007 - Η ιστορία του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού 4 CD 4,5
2005 - Η ζωή μας ένα τσιγάρο CD 2
1996 - Οι τελευταίοι ρεμπέτες
1995 - Χρονικό του λαϊκού τραγουδιού 1950 CD 1

Καπλάνης Κώστας - Βιογραφία

Ο Κώστας Καπλάνης (Σμύρνη, 1921-1997) ήταν Έλληνας μουσικοσυνθέτης, λαϊκός μουσικός και τραγουδοποιός από τους σημαντικότερους του ρεμπέτικου ήχου. Ήταν ένα από τα 11 παιδιά μιας οικογένειας σμυρνιών, οι οποίοι μετανάστευσαν στην Ελλάδα (αρχικά στη Χίο), ύστερα από τη Μικρασιατική καταστροφή και εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά. Αρχικά έγινε κουρέας, ώσπου την περίοδο της Κατοχής εμφανίστηκε ως επαγγελματίας μπουζουξής συνεργαζόμενος με τον Γ. Αμπάτη.

Ξεκίνησε να διδάσκεται μπουζούκι από μικρή ηλικία και το 1945 παρουσίασε την πρώτη του δουλειά, μαζί με το Μανώλη Χιώτη, τον "Πασατέμπο". `Εγραψε το πρώτο του τραγούδι «Η μοντέρνα γυναίκα» (δισκογραφήθηκε το 1946 με την Ιωάννα Γεωργακοπούλου). Ακολούθησαν τα πολύ γνωστά "''Το Μινόρε της Αυγής''", "Φέρε μας κάπελα κρασί", "Ψιλή βροχή", "Ένας Αλήτης πέθανε" (που ερμήνευσε η Σωτηρία Μπέλου), "Όμορφη Πειραιώτισσα" και πολλές άλλες επιτυχίες.

Το 1954 περιόδευσε στις ΗΠΑ με τη Μαρίκα Νίνου δουλεύοντας σε διάφορα μαγαζιά.  Επέστρεψε και εγκαταστάθηκε στο Αυλάκι Αττικής, συνεχίζοντας να συνθέτει σε παλιό ρεμπέτικο "στυλ". Η τελευταία του δημόσια εμφάνιση καταγράφηκε το 1993 στο κέντρο "Μετρό" με την Άννα Χρυσάφη, ενώ η τελευταία του σύνθεση ήταν ο δίσκος "Τραγουδοποιείον η Ωραία Ελλάς". Πέθανε στις 2 Μαρτίου 1997 από καρκίνο στην Καλιφόρνια και κηδεύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είχε περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του.