Το Έργο του Ελβετικού Κοινοβουλίου

Τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου και του Συμβουλίου των Κρατών (Καντόνια) διαθέτουν μια σειρά από περισσότερα ή λιγότερο αποτελεσματικά μέσα για να προβάλουν την άποψή τους ή να περάσει δια μέσου των εκλογέων τους. Μπορούν να προτείνουν νομοθετικές τροποποιήσεις, κρίσιμα ερωτήματα κλπ. Το Εθνικό Συμβούλιο και το Συμβούλιο των κρατών συνήθως συναντιούνται για μία τακτική συνεδρίαση τριών εβδομάδων την άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνα. 

Τα 246 μέλη του Εθνικού Συμβουλίου και του Συμβουλίου των κρατών αφιερώνουν κατά μέσο όρο 60-75 τοις εκατό των ωρών εργασίας τους στα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα, όμως σε γενικές γραμμές έχουν επίσης και μια άλλη δουλειά. Οι Εκπρόσωποι έχουν αναλάβει δημόσια καθήκοντα και εντολές με διπλό φόρτο εργασίας που προκαλούν τακτικά εκκλήσεις για πλήρη απασχόληση στο κοινοβούλιο. Από την άλλη πλευρά, κάποιοι λένε ότι τα μέλη της μερικής απασχόλησης του κοινοβουλίου είναι πιο κοντά στους ανθρώπους και ότι η επαγγελματική τους γνώση αποτελεί πολύτιμη συμβολή στην πολιτική συζήτηση. 

Τα κύρια καθήκοντα

Νομοθεσία: Το Εθνικό Συμβούλιο και το Συμβούλιο των Κρατών αποτελούν το νομοθέτη, που είναι η νομοθετική εξουσία στην Ελβετία. Μαζί αναφέρονται ως Ομοσπονδιακή Συνέλευση με τις συζητήσεις όλων των συνταγματικών τροποποιήσεων πριν τεθούν σε δημοψήφισμα και επιπλέον προετοιμάζει την τροποποίηση ή κατάργηση για ομοσπονδιακές πράξεις, συντάσσει τα ομοσπονδιακά διατάγματα και εγκρίνει τις διεθνείς συνθήκες. 

Εκλογές: Τα δύο κοινοβουλευτικά σώματα συζητούν προκειμένου να εκλέξουν τα μέλη του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου, την Ομοσπονδιακή Καγκελάριο και τους δικαστές στα ομοσπονδιακά δικαστήρια. Κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια της συνόδου του χειμώνα, εκλέγουν τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο της Ελβετικής Συνομοσπονδίας μεταξύ των επτά μελών του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου. Σε περίπτωση στρατιωτικής απειλής για τη χώρα διορίζει επίσης ένα ανώτατο αξιωματικό ως διοικητή των ενόπλων δυνάμεων. 

Έλεγχος: Η Ομοσπονδιακή Συνέλευση είναι υπεύθυνη για τη γενική εποπτεία της ομοσπονδιακής διοίκησης. Αποφασίζει μεταξύ άλλων σχετικά με τον προϋπολογισμό της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, το ύψος των εσόδων και των δαπανών.

Το Ελβετικό Κοινοβούλιο

Η λατινική επιγραφή πάνω από την αριστερή σκάλα που οδηγεί στην θολωτή αίθουσα στο κτίριο του Ελβετικού Κοινοβουλίου είναι εκεί για να υπενθυμίσει σε όλα τα μέλη ότι επιτακτικό καθήκον τους είναι να ενεργούν προς το δημόσιο συμφέρον. Οι εκπρόσωποι δεν πρέπει πάντα να συμφωνούν μεταξύ τους ανάλογα με τις πολιτικές πεποιθήσεις των και οι απόψεις για το τι είναι το καλύτερο για το δημόσιο συμφέρον διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό. Οι συζητήσεις στην ομοσπονδιακή συνέλευση είναι ανοικτή για το κοινό. Στην Ελβετία, οι πολίτες είναι η ανώτατη πολιτική αρχή, και είναι αυτοί που έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο.

Η Ελβετία έχει ένα κοινοβούλιο με δύο σώματα: Τα ομοσπονδιακά Επιμελητήρια, τα οποία από κοινού αποτελούν την ενωμένη ομοσπονδιακή συνέλευση. Το Εθνικό Συμβούλιο εκπροσωπεί το σύνολο του πληθυσμού και το Συμβούλιο των κρατών, τα κράτη μέλη της Συνομοσπονδίας, δηλαδή τα καντόνια.

Το σύστημα αυτό αντικατοπτρίζει τις δύο αρχές στις οποίες στηρίζεται η δομή του κράτους:

Η δημοκρατική αρχή, σύμφωνα με την οποία κάθε ψήφος φέρει το ίδιο βάρος και την ομοσπονδιακή αρχή με την οποία όλα τα καντόνια αντιμετωπίζονται ισότιμα​​. Και οι δύο εκλέγονται άμεσα από τους ανθρώπους: το Εθνικό Συμβούλιο σύμφωνα με το πρότυπο ομοσπονδιακών κανόνων, το Συμβούλιο των κρατών σύμφωνα με τους κανονισμούς που διαφέρουν από καντόνι σε καντόνι.

Οι πολίτες που εκπροσωπούνται στο Εθνικό Συμβούλιο έχει 200 ​​έδρες. Ο αριθμός των βουλευτών από ένα καντόνι εξαρτάται από τον πληθυσμό της, όπως καταγράφεται στην τελευταία απογραφή: για κάθε 40 000 κατοίκους περίπου, υπάρχει ένα μέλος του Εθνικού Συμβουλίου. Ωστόσο, επειδή τα καντόνια Appenzell και Innerrhoden τα οποία χωρίστηκαν το 1597 για θρησκευτικούς λόγους, σε καθολικό Innerrhoden και προτεσταντικό Ausserrhoden και με μόλις 16 000 κατοίκους, τα καντόνια Obvalden και Nidwalden που χωρίστηκαν πολύ πριν από την ίδρυση της Ελβετικής Συνομοσπονδίας το 1291, τα Uri και Glarus, και τέλος της Βασιλείας, η οποία υπέστη μια βίαιη διάσπαση το 1833 από την επαναστατική Basel-Landschaft που αποσπάστηκε από την κάποτε κυρίαρχη Basel-Stadt, στέλνουν από έναν εκπρόσωπο μέλος και  αυτοί είναι οι λόγοι που αυτά τα καντόνια έχουν μόνο μία έδρα στο Συμβούλιο και μόνο μισή (καντονιού) ψηφοφορία στις ψηφοφορίες επί των τροπολογιών στο Ελβετικό Σύνταγμα, ενώ το πυκνοκατοικημένο καντόνι της Ζυρίχης έχει σήμερα 34 έδρες.

Η πλειοψηφία των εδρών στο Εθνικό Συμβούλιο κατανέμεται σύμφωνα με το σύστημα της αναλογικής εκπροσώπησης δηλαδή οι έδρες κατανέμονται σε αναλογία με το μερίδιο των ψήφων. Οι ψήφοι για κάθε κόμμα υπολογίζονται κατ΄αρχάς δεδομένου του αριθμού των εδρών που κατανέμονται σε ένα κόμμα και στη συνέχεια, οι υποψήφιοι με τις περισσότερες ψήφους εντός των κομμάτων που εκλέγονται. Φυσικά εκλογές με αναλογική εκπροσώπηση λειτουργεί μόνο αν υπάρχουν περισσότερες από μία έδρα. Στα καντόνια με μία μόνο έδρα στο Εθνικό Συμβούλιο υπάρχει μια ψηφοφορία πλειοψηφίας, το πρόσωπο πού έχει τις περισσότερες ψήφους εκλέγεται. Η διαδικασία αυτή ευνοεί φυσικά μεγάλα κόμματα ή ηγετικές φυσιογνωμίες με υψηλό δημόσιο προφίλ.

Άλλοι κανόνες που ισχύουν για τους Ελβετούς πολίτες που ζουν στο εξωτερικό έχουν τη δυνατότητα καταχώρισης στην Ελβετία στους εκλογικούς καταλόγους - είτε στην κοινότητα καταγωγής τους ή στην πρώην κοινότητα της κατοικίας τους. Αυτό τους δίνει το δικαίωμα να ψηφίζουν και να λάβουν μέρος στις εκλογές σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Ωστόσο, την επιλεξιμότητα τους για να ψηφίσουν στις εκλογές για το Συμβούλιο των κρατών εξαρτάται από το πού είναι εγγεγραμμένοι, διαφέρουν από καντόνι σε καντόνι. Οι Ελβετοί πολίτες που ζουν στο εξωτερικό έχουν μόνο πλήρη πολιτικά δικαιώματα σε δέκα καντόνια όπου μπορούν να πάρουν μέρος στο Εθνικό Συμβούλιο και το Συμβούλιο των κρατών εκλογών και μπορούν επίσης να έχουν την άποψή τους για τις ομοσπονδιακές και καντονιών θέματα. Αυτά είναι τα καντόνια της Βέρνης, Friborg, Γενεύη, Graubünden, Jura, Schwyz, Solothurn, Ticino, Basel-Stadt και Neuchâtel.

MCR Κίνηση Πολίτη της Γαλλόφωνης Ελβετίας

www.mouvement-citoyens-romand.ch

Το Κόμμα αποτελείται από 1500 μέλη και ιδρύθηκε το 2005

Οι Θέσεις του Κόμματος

Δεν είμαστε ούτε δεξιά ούτε αριστερή πλευρά, αλλά αντίθετα έχουμε δεσμευτεί για κοινωνική πολιτική, μια ισχυρή οικονομία και υποδειγματική δημόσια ασφάλεια. Είμαστε υπέρ ενός ενιαίου ταμείου ιατρικής ασφάλισης και έχουμε ζητήσει αναθεώρηση των διμερών συμφωνιών με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είμαστε αντίθετοι σε ευρωπαϊκό ανταγωνισμό και το κύμα των διασυνοριακών μετακινουμένων από τις γειτονικές χώρες της ΕΕ και επιδιώκουμε την υπεράσπιση του εργατικού δυναμικού. Θέλουμε μία ανεξάρτητη, κυρίαρχη Ελβετία. Για τον λόγο αυτό ιδρύσαμε το Κίνημα του Πολίτη της γαλλόφωνης Ελβετίας, την Ομοσπονδία των Κινημάτων Πολιτών της περιφέρειας των Άλπεων.

CSP Χριστιανικό Κοινωνικό Κόμμα Ομπβάλντεν

www.csp-ow.ch

Το Κόμμα αποτελείται από 250 μέλη και ιδρύθηκε το 1956

Οι Θέσεις του Κόμματος

Το CSP Obwalden είναι ενεργό μόνο σε επίπεδο καντονιών. Δεν έχει συνεργασίες σε εθνικό επίπεδο και εκπροσωπείται στην κυβέρνηση των καντονιών από τότε που ιδρύθηκε. Ο διάδικος εκπροσωπείται στα περισσότερα δημοτικά συμβούλια στο Obwalden όπως και ο δήμαρχος της Sarnen. Με 8 έδρες, το CSP Obwalden διαμορφώνει τη δική της κοινοβουλευτική ομάδα στο κοινοβούλιο των καντονιών και εκπροσωπείται σε όλα τα δικαστήρια των καντονιών. Οι πολιτικές της είναι σύμφωνες με τις αρχές της χριστιανικής κοινωνικής ηθικής και δίνει σημασία σε μια ισχυρή οικονομία, μια πραγματική αλληλεγγύη με τους πιο αδύναμους στην κοινωνία και τη διατήρηση του περιβάλλοντος.

Lega Ticinesi

www.legaticinesi.ch

Το Κόμμα αποτελείται από 1500 μέλη και ιδρύθηκε το 1991

Οι Θέσεις του Κόμματος

Ανεξαρτησία: Η Οικονομική και πολιτική παγκοσμιοποίηση αποδυναμώνει την Ελβετία η οποία μπορεί, ωστόσο να κρατήσει την ανεξαρτησία και την ελευθερία της σε μια κατακερματισμένη Ευρώπη.

Δημόσιες υπηρεσίες: Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πρέπει να διατηρήσει τις δημόσιες υπηρεσίες του και να εξασφαλίσει ίσους όρους για όλους τους ανθρώπους σε όλη την χώρα. Θα πρέπει να αποφεύγονται όπου είναι δυνατόν οι ιδιωτικοποιήσεις.

Κινητικότητα: Το Ticino χρειάζεται καλύτερες συνδέσεις με την υπόλοιπη χώρα. Το πέρασμα ενός από τα μεγαλύτερα τούνελ της Ευρώπης (Gotthard) είναι συνδεδεμένο με τη χωρητικότητα. Οι φυσικοί κίνδυνοι και τα διαρθρωτικά προβλήματα θέτουν σε κίνδυνο την απεριόριστη χρήση αυτής της διαδρομής.