ΕΛΒΕΤΙΑ - Κοινότητες, Καντόνια & Συνομοσπονδία

Η Ελβετία διαιρείται σε 2408 Κοινότητες, 26 Καντόνια και 1 Συνομοσπονδία.

1. Οι Κοινότητες είναι οι μικρότερες πολιτικές μονάδες στην Ελβετία. Υπάρχουν επί του παρόντος 2408 κοινότητες, αλλά ο αριθμός τους είναι σε παρακμή και έχουν την τάση να συγχωνευθούν προκειμένου να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους πιο αποτελεσματικά. Περίπου το ένα πέμπτο των κοινοτήτων έχουν το δικό τους κοινοβούλιο, ιδιαίτερα οι κοινότητες που είναι πόλεις. Οι κοινότητες έχουν τις δικές τους ευθύνες, όπως η διαχείριση του μητρώου των κατοίκων, την οργάνωση της πολιτικής άμυνας, τα σχολεία, τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες , τον ενεργειακό εφοδιασμό, την οδοποιία, τον τοπικό προγραμματισμό, τους φόρους κ.λ.π.

2. Η επόμενη μεγαλύτερη πολιτική μονάδα είναι τα καντόνια. Πρόκειται για τις πολιτείες κράτη που αρχικά ενώθηκαν το 1848 για να σχηματίσουν την Συνομοσπονδία. Η Jura αποτελεί εξαίρεση διότι είναι το μόνο καντόνι που δημιουργήθηκε στον 20ο αιώνα. Στις 1 Ιανουαρίου 1979, χωρίζεται από την Βέρνη για να γίνει ένα αυτόνομο καντόνι. Σύμφωνα με το ομοσπονδιακό σύνταγμα, όλα τα καντόνια έχουν ίσα δικαιώματα, και σε σύγκριση με την κατάσταση σε άλλες χώρες, έχουν έναν υψηλό βαθμό ανεξαρτησίας. Κάθε καντόνι έχει το δικό του σύνταγμα, το δικό της κοινοβούλιο, την δική της κυβέρνηση και δικαστήρια. Το μέγεθος του εκάστοτε κοινοβουλίου κυμαίνεται μεταξύ 58 και 180 μελών, οι οποίοι είναι όλοι εκλεγμένοι από τον λαό. Η άμεση δημοκρατία με τη μορφή της Συνέλευσης των Λαών εξακολουθεί να υφίσταται μόνο σε 3 καντόνια, Appenzell, Innerrhoden και Glarus. Σε όλα τα άλλα, οι κάτοικοι ψηφίζουν αποκλειστικά στην κάλπη.

3. Η Συνομοσπονδία είναι το όνομα που δίνεται στο ελβετικό κράτος. CH είναι η συντομογραφία του Confederation και Helvetica, επίσημη λατινική ονομασία της Ελβετίας. Η Ελβετία εξελίχθηκε από τη συμμαχία τριών καντονιών, Uri, Schwyz και Unterwalden. Η Συνομοσπονδία έχει ευθύνες σε εκείνες τις περιοχές όπου χορηγούνται αρμοδιότητες από το Σύνταγμα π.χ., στην εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, σε τελωνειακά και οικονομικά θέματα, στη θέσπιση νομοθεσίας κανονισμό που ισχύει σε όλη τη χώρα, και στην άμυνα. Εργασίες που δεν ορίζονται από ομοσπονδιακά θέματα είναι η ευθύνη της επόμενης κάτω πολιτικής ενότητας, δηλαδή τα καντόνια.