Παραδοσιακοί Πέτρινοι Φάροι

Το 1940 το φαρικό μας δίκτυο διέθετε 206 πέτρινους φάρους. Οι μεγαλύτερες καταστροφές στο Ελληνικό Φαρικό δίκτυο προκλήθηκαν κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και συγκεκριμένα κατά την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων από την Ελλάδα. Οι Γερμανοί κατέστρεψαν τους περισσότερους από αυτούς, αφού αποτελούσαν στρατηγικής σημασίας στόχους, με αποτέλεσμα να καταστραφούν μερικώς ή ολικώς. Άλλοι πάλι, καταστράφηκαν από σεισμούς με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των σεισμών του 1951 και του 1957 στα Ιόνια νησιά, από τους οποίους προκλήθηκαν καταστροφές στους φάρους Βαρδιάνων και στο Φισκάρδο.  

Σήμερα υπάρχουν 120 παραδοσιακοί πέτρινοι φάροι μέσης ηλικίας περίπου 2 αιώνων από τους οποίους μόνον οι 20 βρίσκονται σε καλή κατάσταση. Η πρώτη προσπάθεια ανασυγκρότησης του δικτύου άρχισε το 1945 και συνεχίστηκε έως τα μέσα της δεκαετίας του ΄50. Στη συνέχεια άρχισε μια προσπάθεια ανασυγκρότησης του φαρικού δικτύου, με αποτέλεσμα να έχουν επισκευασθεί και να λειτουργούν 82 επιτηρούμενοι πέτρινοι φάροι. Δυστυχώς όμως μέχρι και σήμερα όλοι οι φάροι που επέζησαν από πολέμους και φυσικές καταστροφές κινδυνεύουν από την αρρώστια που κατατρέχει τούτο το τόπο, την αδιαφορία και την εγκατάλειψη. Οι πέτρινοι φάροι της χώρας μας είναι κτίρια που φτιάχτηκαν για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες ανάγκες της ναυσιπλοΐας. Πρώτο λόγο στη σχεδίασή τους είχε η λειτουργικότητα και η αντοχή στις καιρικές συνθήκες και το χρόνο. 

Σήμερα πολλοί από αυτούς λειτουργούν σαν μουσεία και ειδικά αυτοί που βρίσκονται μέσα η κοντά σε αστικές περιοχές αποτελούν πραγματικά στολίδια για την πόλη τους π.χ. ο φάρος της  Αλεξανδρουπόλεως, των Χανίων, στο Ρέθυμνο, στην Ρόδο και αλλού, οι οποίοι είναι μερικοί από τους πλέον πολυφωτογραφημένους ελληνικούς φάρους. Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει για τον Βενετσιάνικο φάρο του Φισκάρδου μας και το σπίτι των φαροφυλάκων, που δυστυχώς έχει τελείως εγκαταλειφθεί και κανένας δεν ενδιαφέρεται………