Η ελιά

Η ελιά υπήρξε σύμβολο σοφίας, αφθονίας και δύναμης και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις παραδόσεις των μεσογειακών λαών. Σύμφωνα με αρχαιολογικές ανακαλύψεις, η παραγωγή λαδιού ανάγεται στην 5η χιλιετία και καλλιεργείται  στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.  

Μεταξύ του 5.000 και του 1.400 π.χ. η ελιά ήταν γνωστή στη Συρία, την Παλαιστίνη και την Κρήτη. Γύρω στο 500 π.χ., οι Έλληνες  μετέφεραν τα πρώτα δένδρα ελιάς στη Σικελία, τη Σαρδηνία, την Καλαβρία και οι φυτείες  έφτασαν μέχρι την Ρώμη. Η ελιά είναι διαδεδομένη σε όλες τις χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο θάλασσα. Τη συναντάμε επίσης στην Καλιφόρνια, την Αργεντινή, το Μεξικό , την Αυστραλία και την Κίνα, όμως, το λάδι που παράγεται στη Μεσόγειο δεν συγκρίνεται    με κανένα όσον αφορά τη νοστιμιά και το άρωμα.

Στην Ελλάδα καλλιεργούνται περίπου 7,5 εκατομμύρια στρέμματα με ελιές, εκ των οποίων τα 600.000 είναι βιολογικής καλλιέργειας. Ένα δέντρο ελιάς που καλλιεργείται με παραδοσιακές μεθόδους μπορεί να παράγει από 20 έως 30 κιλά καρπό το χρόνο. Το πλήθος των καλλιεργούμενων ποικιλιών είναι  περίπου 500, από τις οποίες οι 400 είναι επίσημα εγγεγραμμένες.

Η Ελλάδα είναι 3η κατά σειρά σε ποσότητα παραγωγής ελαιόλαδου μετά από την Ισπανία και την Ιταλία. Κύριες ελαιοπαραγωγικές περιοχές της Ελλάδας είναι: η Πελοπόννησος, η Μυτιλήνη , η Κρήτη, η περιοχή της Άμφισσας, ο νομός Φθιώτιδας , τα νησιά του Ιονίου, η Μαγνησία με το Πήλιο , η Εύβοια και η Αττική. Η ελιά ευδοκιμεί στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, εκτός από εκείνες στις οποίες επικρατούν πολύ αντίξοες καιρικές συνθήκες.

Ηλεκτρονικά απόβλητα (e-waste)

Τα ηλεκτρονικά απόβλητα, κοινώς γνωστά ως e-waste, Ηλεκτρονικός Υπολογιστής, Οθόνη, Τηλεοράσεις, Βίντεο, φούρνοι μικροκυμάτων και άλλες τέτοιες συσκευές που έχουν φτάσει στο τέλος της ωφέλιμης ζωής τους.

Οι χώρες αναγκάζονται να αναπτύξουν νέα μοντέλα για τη συλλογή και την περιβαλλοντικής ορθή διάθεση των αποβλήτων αυτών. Τα e-απόβλητα περιέχουν πολλές επικίνδυνες ουσίες οι οποίες είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον, και επομένως απαιτεί ειδική επεξεργασία για να αποφευχθεί η διαρροή και διάχυση των τοξικών ουσιών στο περιβάλλον.

Ταυτόχρονα όμως, είναι μια πλούσια πηγή μετάλλων όπως χρυσό, ασήμι και χαλκό, που μπορούν να ανακτηθούν και να επανέλθουν στον κύκλο παραγωγής. Αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ηλεκτρονικών αποβλήτων έχει κάνει την e-ανακύκλωση των αποβλήτων μια προσοδοφόρα επιχείρηση, τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ενώ ορισμένες χώρες έχουν οργανώσει συστήματα για τη συλλογή, ανακύκλωση, διάθεση και παρακολούθηση, άλλες χώρες δεν έχουν ακόμη βρει μια λύση που θα εξασφαλίζει θέσεις εργασίας.

Η Ελβετία είναι μια από τις πολύ λίγες χώρες με τεράστια εμπειρία  στη διαχείριση των ηλεκτρονικών αποβλήτων και το ελβετικό σύστημα παρέχει την καλύτερη ευκαιρία να μελετήσει την εξέλιξη της διαχείρισης των ηλεκτρονικών αποβλήτων. Η ελβετική νομοθεσία σχετικά με τη διαχείριση των αποβλήτων τονίζει ότι ο ρυπαίνων πρέπει να πληρώνει και με αυτό τον τρόπο έχει ενθαρρύνει τη μείωση, επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση των αποβλήτων. Υπάρχουν διάφορα συστήματα για τη συλλογή και διαχωρισμό των διαφόρων ειδών, όπως γυαλί, χαρτί, πλαστικά μπουκάλια και το αλουμίνιο, για να διευκολυνθεί η καλύτερη ανακύκλωση.

Η Ελβετία είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που έχει δημιουργήσει επίσημο σύστημα για την αποτελεσματική συλλογή και διαχείριση των ηλεκτρονικών αποβλήτων κυρίως από δύο Οργανώσεις

http://www.swicorecycling.ch/default.asp?lang=e  
http://www.sens.ch/

Η SWICO διαχειρίζεται τα λεγόμενα dbrown goodsT ηλεκτρονικού εξοπλισμού, όπως υπολογιστές, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, κλπ., ενώ η S.EN.S τα dwhite goodsT όπως πλυντήρια, ψυγεία, φούρνοι, κ.α.

Η συλλογή και η ανακύκλωση των ηλεκτρονικών αποβλήτων στην Ελβετία βασίζεται στην αρχή της Εκτεταμένης Παραγωγού Ευθύνης (EPR) τόσο νομικά όσο και λειτουργικά.
Η Lindhqvist είναι ένας από τους τους πρωτοπόρους της EPR που έχει σαν στόχο την μειωμένη συνολική επίπτωση από ένα προϊόν, κάνοντας τον κατασκευαστή του προϊόντος υπεύθυνο για ολόκληρο τον κύκλο ζωής του προϊόντος και ειδικά για το πάρει πίσω. Η όλη ευθύνη λειτουργικά, με τις δύο SWICO και S.EN.S, διαχειρίζεται και λειτουργεί το σύστημα για λογαριασμό των παραγωγών μελών τους. Αυτό εξασφαλίζει επίσης ότι υπάρχει ένας σαφής ορισμός των ρόλων και μια οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων. Ένας από τους πυλώνες του συστήματος είναι η εξασφαλισμένη χρηματοδότηση της συλλογής και ανακύκλωσης μέσω της Advance Fee Ανακύκλωση (ARF) που χρεώνεται σε όλες τις νέες συσκευές.

Το ΤΑΠ χρησιμοποιείται για να πληρώσει για την συλλογή, την μεταφορά και την ανακύκλωση των συσκευών που απορρίπτονται. Η ARF μπορεί να κυμαίνεται από ελάχιστο 1 CHF (Ελβετικό φράγκο) σχετικά με τα μικρά αντικείμενα, όπως στεγνωτήρα μαλλιών και ηλεκτρικές ξυριστικές μηχανές, μέχρι και σε 20 CHF  για τηλεοράσεις ή 40 CHF για τα ψυγεία για τα έξοδα της ανακύκλωσης. Η ARF είναι ένα συμβόλαιο μεταξύ των συσκευών που αγοράστηκαν κατά το παρελθόν και εκείνες που θα αγορασθούν στο μέλλον, μοιάζει δηλαδή με ένα σύστημα συνταξιοδότησης, απαιτεί όμως ακριβείς εκτιμήσεις για το πόσα ηλεκτρονικά απόβλητα θα παράγονται και πόσα νέα προϊόντα που θα πωλούνται.

Το μοντέλο ARF μέχρι στιγμής είναι επιτυχημένο, υπάρχει όμως ο κίνδυνος ότι το τέλος που εισπράττεται για τις νέες συσκευές ενδέχεται να μην επαρκεί για την ανακύκλωση. Τέτοιου είδους διαφορές, τόσο η SWICO και η S.EN.S έχουν διακριτές κατηγορίες προϊόντων σύμφωνα με την προσέγγιση κόστος της ανακύκλωσης τους. Ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό του συστήματος είναι ότι έχουν 500 επίσημα σημεία συλλογής (το 2003) γύρω από την Ελβετία εκτός από τις χιλιάδες σημεία λιανικής πώλησης που πρέπει να πάρει πίσω τον παλαιό εξοπλισμό χωρίς χρέωση, ανεξάρτητα από το εμπορικό σήμα ή το έτος κατασκευής, καθιστώντας έτσι ευκολότερο για τους καταναλωτές τη διάθεση των ηλεκτρονικών αποβλήτων τους σε κατάλληλες θέσεις.

Αυστηροί έλεγχοι γίνονται ώστε να αποτρέψει την παράνομη εισαγωγή και εξαγωγή των ηλεκτρονικών αποβλήτων προς και από την Ελβετία. Ο εξαγωγέας θα πρέπει να παράσχει αποδεικτικά στοιχεία ότι η τελική διάθεση των e-αποβλήτων γίνεται κατά περιβαλλοντικά αποδεκτό τρόπο και έχει την προηγούμενη συγκατάθεση της χώρας εισαγωγής. Η Ελβετία δεν επιτρέπει την εξαγωγή των ηλεκτρονικών αποβλήτων σε χώρες εκτός ΟΟΣΑ. Οι διαδικασίες σύναψης συμβάσεων  επιθεωρούνται από τις ρυθμιστικές αρχές.

Η αυξανόμενη ποσότητα των ηλεκτρονικών αποβλήτων απαιτεί την ανάπτυξη συστημάτων που μπορούν να χειρίζονται τα απόβλητα με τέτοιο τρόπο ώστε να ελαχιστοποιεί τις αρνητικές κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Τι θα μπορούσε να οριστεί ως μια βέλτιστη λύση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το οικονομικό και πολιτιστικό πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί το σύστημα. Το κόστος της εργασίας, η διάρθρωση της οικονομίας, το υφιστάμενο κανονιστικό πλαίσιο, τις δυνατότητες και τα όρια της επιβολής του νόμου πρέπει να ληφθούν υπόψη ώστε να βρεθούν λύσεις που μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση όσον αφορά τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

Για ένα σύστημα ανακύκλωσης για να είναι βιώσιμο, πρέπει να έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται με ευελιξία σε μελλοντικές αλλαγές της ποσότητας και της ποιότητας των ροών αποβλήτων. Μεγαλύτερη ευελιξία μπορεί να αποτελεί πλεονέκτημα των συστημάτων που έχουν προκύψει από την αγορά, σε αντίθεση με τα συστήματα που βασίζονται σε μια σύμβαση μεταξύ των γενεών.
 
Οι κυβερνήσεις, οι δήμοι και οι κατασκευαστές πρέπει να συζητήσουν για το πώς να διαχειρίζονται τα ηλεκτρονικά απόβλητα. Μια σημαντική κατεύθυνση για την περαιτέρω έρευνα θα ήταν να εκτιμηθεί ποσοτικά και του έργου των ροών των ηλεκτρονικών αποβλήτων σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς και το κοινωνικό, περιβαλλοντικό και οικονομικό κόστος τους. Από μια πολιτική προοπτικής, η περαιτέρω έρευνα για την εφαρμογή, την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα των διαφόρων μέσων για τη διαχείριση των ηλεκτρονικών αποβλήτων είναι ότι χρειάζεται.

Ανακλύκλωση στα σχολεία

• Τα σχολεία διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο για την εκπαίδευση των μαθητών και των αποφάσεων του αύριο. Με τη συμμετοχή των μαθητών στη μείωση των αποβλήτων που παράγονται από το σχολείο μπορεί να τους δώσουμε μια ευρύτερη προοπτική και ένα προβληματισμό σχετικά με τις ευθύνες τους στην κοινωνία και το περιβάλλον.

• Η εκπαίδευση παρέχει ένα πλαίσιο για τους μαθητές να αποκτούν, να αναπτύξουν και να εφαρμόσουν ένα ευρύ φάσμα γνώσεων, κατανόησης και ικανοτήτων. Η ανάληψη δράσης σχετικά με τα απόβλητα εξασφαλίζει ένα εξαιρετικό τρόπο, ότι σαν διδασκαλία δεν είναι μόνο κάτι που παραδίδεται στην τάξη, αλλά πηγαίνει πέρα από αυτό.

• Η εκπαίδευση προετοιμάζει τους μαθητές για τις ευκαιρίες, π.χ. μιας επίσκεψης σε ένα βιομηχανικό χώρο ανακύκλωσης προϊόντων, να έχουν απόψεις και γενικά να είναι ενήμεροι μεταξύ των εναλλακτικών λύσεων.

• Η εκμάθηση σχετικά με τη χρήση των αποβλήτων και βιώσιμων πόρων σχετίζεται στενά με τον ευρύτερο τομέα της εκπαίδευσης για την ανάπτυξη.

• Η ανάληψη δράσης σχετικά με τα απόβλητα μπορεί να είναι ένα εξαιρετικό σημείο εκκίνησης σχετικά με ποιους  τρόπους μπορούν να εφαρμόζουν στο σχολείο για να ελαχιστοποιηθούν τα απόβλητα. Λαμβάνοντας αποτελεσματικά μέτρα, οι μαθητές, οι δάσκαλοι, οι διαχειριστές, οι τοπικές αρχές, οι πολιτικοί και ο Δήμος θα πρέπει να εργαστούν από κοινού.

• Για παράδειγμα τα σχολεία μπορεί να συνεργαστούν με επιχειρήσεις ανακύκλωσης προϊόντων, ώστε να ενισχύσει το προφίλ του σχολείου στα μάτια της τοπικής Κοινότητας.

Επαναχρησιμοποίηση

• Είναι φυσικό, το κύριο υλικό που πετάμε στα σχολεία, είναι το χαρτί. Επικοινωνήστε με τους αρμόδιους φορείς και ζητήστε να σας παρέχουν ειδικούς κάδους ανακύκλωσης. Στη συνέχεια, να ορίσετε ένα σύστημα συλλογής χαρτιού από κάθε τάξη για τον Κάδο ανακύκλωσης στο τέλος της ημέρας ή εβδομάδας. 

Διασκέδαση

• Ένας άλλος τρόπος για τα παιδιά του δημοτικού είναι να έχουν ελεύθερη μια ημέρα από τα μαθήματα του σχολείου κάθε 2-3 μήνες. Οι κάτοικοι του Δήμου θα ξέρουν πχ την ημερομηνία που θα έχουν τοποθετήσει έξω από τα σπίτια τους τα χαρτόνια, τις εφημερίδες και τα περιοδικά από την προηγούμενη ημέρα. Μαζί λοιπόν με τους υπαλλήλους του Δήμου θα τα περισυλλέξουν με ειδικά μικρά καροτσάκια από το εκάστοτε σπίτι μέχρι το container. Ποιο παιδί δεν θέλει να έχει μια ημέρα ελεύθερη

Πως μπορεί να ανακυκλωθεί το Χαρτί?

Τα χαρτιά μεταφέρονται σε εργοστάσιο ανακύκλωσης όπου διαχωρίζονται σε τύπους και ποιότητες.

Το διαχωρισμένο χαρτί στη συνέχεια πλένεται με νερό και σαπούνι για να αφαιρέσει τα μελάνια, πλαστικές ύλες, συνδετήρες και κόλλα και τοποθετούνται σε ένα μεγάλο κάδο αναμεμιγμένα με νερό για να δημιουργηθεί η λεγόμενη «υγρή κόπρος». Με την προσθήκη διαφόρων υλικών, είναι δυνατό να δημιουργηθούν διαφορετικά προϊόντα.

Η «υγρή κόπρος» τοποθετείται σε μεγάλους οδοστρωτήρες με μεγάλα λεπτά φύλλα.

Το χαρτί αφήνεται να στεγνώσει, και στη συνέχεια τυλίγεται έτοιμο να κοπεί και να σταλεί πίσω στα καταστήματα.

Κάθε φορά που ανακυκλώνεται το χαρτί μειώνεται το μήκος του. Εκτιμάται ότι το χαρτί μπορεί να ανακυκλωθεί έως και επτά φορές.

Πως μπορεί να ανακυκλωθεί το Γυαλί?

Από τους κάδους γυαλιού μεταφέρονται με φορτηγά ή άλλα μέσα στο εργοστάσιο.

Το γυαλί είναι ταξινομημένο κατά χρώμα και πλένεται για να απομακρυνθούν τυχόν ακαθαρσίες και προσμίξεις.

Το γυαλί στη συνέχεια συνθλίβεται και λιώνει.

Στη συνέχεια αναπαράγεται και διαμορφώνετε σε νέα προϊόντα, όπως ποτήρια, μπουκάλια και βάζα. Μπορεί επίσης  να χρησιμοποιηθεί για εναλλακτικούς σκοπούς, όπως η κατασκευή των τούβλων ή διακοσμητικά.

Στη συνέχεια τα προϊόντα αποστέλλονται πίσω στα καταστήματα έτοιμα για να χρησιμοποιηθούν ξανά.

Το Γυαλί δεν χάνει τίποτα μέσω της διαδικασίας της ανακύκλωσης, έτσι ώστε να μπορεί να ανακυκλωθεί ξανά και ξανά.