Η ελιά

Η ελιά υπήρξε σύμβολο σοφίας, αφθονίας και δύναμης και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις παραδόσεις των μεσογειακών λαών. Σύμφωνα με αρχαιολογικές ανακαλύψεις, η παραγωγή λαδιού ανάγεται στην 5η χιλιετία και καλλιεργείται  στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.  

Μεταξύ του 5.000 και του 1.400 π.χ. η ελιά ήταν γνωστή στη Συρία, την Παλαιστίνη και την Κρήτη. Γύρω στο 500 π.χ., οι Έλληνες  μετέφεραν τα πρώτα δένδρα ελιάς στη Σικελία, τη Σαρδηνία, την Καλαβρία και οι φυτείες  έφτασαν μέχρι την Ρώμη. Η ελιά είναι διαδεδομένη σε όλες τις χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο θάλασσα. Τη συναντάμε επίσης στην Καλιφόρνια, την Αργεντινή, το Μεξικό , την Αυστραλία και την Κίνα, όμως, το λάδι που παράγεται στη Μεσόγειο δεν συγκρίνεται    με κανένα όσον αφορά τη νοστιμιά και το άρωμα.

Στην Ελλάδα καλλιεργούνται περίπου 7,5 εκατομμύρια στρέμματα με ελιές, εκ των οποίων τα 600.000 είναι βιολογικής καλλιέργειας. Ένα δέντρο ελιάς που καλλιεργείται με παραδοσιακές μεθόδους μπορεί να παράγει από 20 έως 30 κιλά καρπό το χρόνο. Το πλήθος των καλλιεργούμενων ποικιλιών είναι  περίπου 500, από τις οποίες οι 400 είναι επίσημα εγγεγραμμένες.

Η Ελλάδα είναι 3η κατά σειρά σε ποσότητα παραγωγής ελαιόλαδου μετά από την Ισπανία και την Ιταλία. Κύριες ελαιοπαραγωγικές περιοχές της Ελλάδας είναι: η Πελοπόννησος, η Μυτιλήνη , η Κρήτη, η περιοχή της Άμφισσας, ο νομός Φθιώτιδας , τα νησιά του Ιονίου, η Μαγνησία με το Πήλιο , η Εύβοια και η Αττική. Η ελιά ευδοκιμεί στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, εκτός από εκείνες στις οποίες επικρατούν πολύ αντίξοες καιρικές συνθήκες.