ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: Επαγγελματίας δύτης

Περιγραφή: Ο δύτης εκτελεί διάφορες υποβρύχιες εργασίες, παρατηρεί το βυθό των θαλασσών, των λιμνών και των ποταμών, επιθεωρεί ή επισκευάζει τα ύφαλα των πλοίων, εκτελεί υποθαλάσσιες εργασίες σε έργα υποδομής, όπως γέφυρες, εξέδρες, σωληνώσεις, τοποθετεί υποθαλάσσια εκρηκτικά για τον καθαρισμό του βυθού από βραχώδη πετρώματα για τη διευκόλυνση της ναυσιπλοΐας, εργάζεται σε υποβρύχιες αρχαιολογικές ανασκαφές ή σε έρευνα ναυαγίων, παρακολουθεί και κάνει παρατηρήσεις για την κατάσταση του βυθού, συμμετέχει στη διάσωση ατόμων που έχουν εγκλωβιστεί στο νερό ή στην ανάσυρση αντικειμένων που βρίσκονται στο βυθό.

Ο εξοπλισμός του δύτη είναι πολύπλοκος. Σε μεγάλα βάθη χρησιμοποιεί σκάφανδρο και αναπνέει από σωλήνα που φθάνει μέχρι την επιφάνεια. Σε μικρότερα βάθη χρησιμοποιεί λαστιχένια στολή με αναπνευστική σωλήνωση που συγκοινωνεί με την επιφάνεια ή με φιάλη οξυγόνου που μεταφέρει στην πλάτη του. Για την επικοινωνία με την επιφάνεια μπορεί να χρησιμοποιεί ειδικό σύστημα μεταφοράς σημάτων. Χρησιμοποιεί ακόμα υποβρύχια σκάφη, υποβρύχιους φακούς, φωτογραφικές μηχανές και κάμερες, ελαφριά εργαλεία επισκευών (τρυπάνια, κατσαβίδια, κολλητήρια), οξυγονοκολλήσεις και ρομπότ.

Εκπαίδευση: Για την άσκηση του επαγγέλματος απαιτείται άδεια δύτη από το Λιμεναρχείο και πιστοποιητικό υγείας από Κρατικό Νοσοκομείο.Ο δύτης απαραιτήτως θα πρέπει να έχει εκπαιδευτεί σε μία σχολή δυτών αναγνωρισμένη από το κράτος. Θα πρέπει όμως να έχει παρακολουθήσει και επιμορφωτικά προγράμματα τόσο πρακτικού επιπέδου (χρήση μηχανημάτων και εργαλείων αλιείας), όσο και επιστημονικού - πολιτιστικού επιπέδου (ιστορία, θαλάσσια βιολογία, τέχνη).

Σπουδαιότητα: Ο δύτης θα πρέπει να είναι άτομο τολμηρό, με σωματική ευελιξία, σταθερότητα στις κινήσεις, αίσθηση του χώρου, της προοπτικής και του χρόνου, άριστο προσανατολισμό, γρήγορα αντανακλαστικά, καλή όραση και με άριστες δυνατότητες επικοινωνίας και συνεργασίας. Θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από υπομονή, προσοχή, ψυχραιμία και ηρεμία, συνέπεια και να έχει δυνατότητα συγκέντρωσης σε ένα έργο για αρκετή ώρα. Απαιτείται να είναι άριστος κολυμβητής, να έχει επιδεξιότητα στη χρήση μηχανικού εξοπλισμού και κυρίως των υποβρύχιων μηχανημάτων. Ακόμη, χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα συνεργάσιμος με την ομάδα του και να ακολουθεί πιστά το πρόγραμμα και το σχεδιασμό δουλειάς που του έχουν ορίσει.

Μέλλον: Είναι ένα δύσκολο, απαιτητικό και επικίνδυνο επάγγελμα, με αποτέλεσμα να το ασκεί περιορισμένος αριθμός επαγγελματιών. Για όσους το ασκούν υπάρχουν πολύ καλές προοπτικές και ικανοποιητικές αμοιβές που μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με το είδος της αποστολής, το βάθος της κατάδυσης, την τοποθεσία και άλλα.

Περιβάλλον ενασχόλησης: Ο δύτης μπορεί να εργαστεί σε τεχνικές & κατασκευαστικές εταιρείες, συνεργεία υποβρύχιων επισκευών, συνεργεία αρχαιολογικών ανασκαφών, ομάδες διάσωσης και σε σχολές δυτών ως εκπαιδευτής. Ακόμη, μπορεί να δημιουργήσει δικό του συνεργείο εκτέλεσης υποβρύχιων εργασιών.

Γενικά σχόλια: Το επάγγελμα προϋποθέτει ιδιαίτερη κλίση στον αυτοδυτισμό, αγάπη και σεβασμό προς τη θάλασσα και ασκείται από άτομα που διαθέτουν πειθαρχία και αυτοέλεγχο, συναισθηματική ισορροπία και ωριμότητα, θάρρος και αυτοπεποίθηση. Το επάγγελμα του δύτη, είναι πολύ σημαντικό για εργασίες που πρέπει να εκτελεστούν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και ιδιαίτερα στις περιπτώσεις απεγκλωβισμού ή διάσωσης ζώντων οργανισμών, εξερευνήσεων, ανακαλύψεων και ελέγχου καταστάσεων.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: Ελεγκτής Εναέριας Κυκλοφορίας

Περιγραφή: Είναι ο τεχνικός της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας που ασχολείται με τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας για την ασφαλή προσγείωση ή απογείωση των αεροσκαφών και ο έλεγχος του εθνικού εναερίου χώρου. Οι κυριότερες δραστηριότητες του είναι ο έλεγχος προσέγγισης (συνομιλία με πιλότους αεροσκαφών), ο έλεγχος του αεροδρομίου, η ενημέρωση πληρωμάτων και η συνεργασία με άλλες υπηρεσίες του αεροδρομίου. Συγκεκριμένα δίνει άδεια για την έναρξη λειτουργίας των κινητήρων του αεροσκάφους, καθοδηγεί το αεροπλάνο προς το διάδρομο απογείωσης και δίνει τελική εντολή για την απογείωση. Ακόμη, κατευθύνει το αεροπλάνο στον αέρα μέσα στους αεροδιάδρομους πτήσης, ώστε να προσεγγίσει τον διάδρομο προσγείωσης και κατόπιν έξω από το διάδρομο προσγείωσης, όπου την ευθύνη αναλαμβάνει το προσωπικό εδάφους. Τα μέσα που έχει στη διάθεσή του ο ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας είναι ραντάρ, οθόνες ηλεκτρονικής απεικόνισης στοιχείων, τηλεπικοινωνιακά μέσα, όπως πομποδέκτες, telex κ.α. Προγραμματίζει τη σειρά προσγείωσης και απογείωσης των αεροπλάνων και καθορίζει την πορεία που θ' ακολουθήσουν στους αεροδιάδρομους πτήσης τους, προκειμένου να κινηθούν με ασφάλεια προς τον προορισμό τους. Η εργασία του απαιτεί σωστή εκτίμηση και υπολογισμούς, ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων, γρήγορα αντανακλαστικά, διοικητικές, οργανωτικές και συντονιστικές ικανότητες.

Εκπαίδευση: Ο υποψήφιος πρέπει να διαθέτει πτυχίο ανωτάτης σχολής κατά προτίμηση θετικής κατεύθυνσης, να γνωρίζει άριστα την αγγλική γλώσσα και να έχει καλή υγεία, που πιστοποιείται από το Κέντρο Αεροπορικής Ιατρικής. Επίσης πρέπει να δώσει εξετάσεις μέσω ΑΣΕΠ και να προσληφθεί από την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (Υ.Π.Α) στην Αθήνα. Αφού προσληφθεί, φοιτά στη Σχολή Πολιτικής Αεροπορίας (Σ.ΠΟ.Α), όπου αποκτά τη βασική του κατάρτιση. Μετά την αποφοίτησή του, τοποθετείται σε κάποιο αερολιμένα της χώρας. Με την παρέλευση διαστήματος έξι μηνών, δίνει εξετάσεις για να κριθεί η καταλληλότητά του για το συγκεκριμένο αερολιμένα και εάν επιτύχει, του χορηγείται πτυχίο και άδεια ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας.

Νομοθετική κατοχύρωση: Ο ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας κατοχυρώνεται επαγγελματικά με το Π.Δ. 611/72.

Σπουδαιότητα: Για να σταδιοδρομήσει κάποιος στο επάγγελμα χρειάζεται να διαθέτει ετοιμότητα, ευσυνειδησία, υπευθυνότητα, ψυχραιμία, ικανότητα γρήγορης εκτίμησης πολύπλοκων καταστάσεων και έκδοσης εντολών, καθώς και το ενδιαφέρον για τα αεροπλάνα.Οι ειδικές ικανότητες και δεξιότητες που απαιτούνται για το επάγγελμα, είναι η ικανότητα αντίληψης χώρου και χρόνου, η υπολογιστική και η μαθηματική καθώς και η μηχανική για τη χρήση πολύπλοκων ηλεκτρονικών οργάνων και ηλεκτρονικών υπολογιστών. 

Μέλλον: Οι προοπτικές για το επάγγελμα είναι γενικά θετικές, καθώς αυξάνονται οι ανάγκες στους αερολιμένες της χώρας και η κατάρτιση νέων είναι αρκετά μακρόχρονη & επίπονη. Οι αποδοχές του ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας κινούνται σε υψηλά επίπεδα.

Περιβάλλον ενασχόλησης: Εργάζεται στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, επίσης στην κεντρική υπηρεσία ή στα αεροδρόμια και τις περιφερειακές υπηρεσίες της Υ.Π.Α. σε όλη τη χώρα. Εναλλακτικά, μπορεί να εργαστεί ως εκπαιδευτής στη Σχολή Πολιτικής Αεροπορίας στην Αθήνα.

Επαγγελματικές συνθήκες: Το επάγγελμα αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο, καθώς είναι υποχρεωμένος να επεξεργάζεται μεγάλο όγκο δεδομένων σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Επιπλέον, συνοδεύεται από μεγάλες ευθύνες, ένταση και άγχος, γιατί από την ορθότητα των εκτιμήσεων και των εντολών του, εξαρτάται η ασφάλεια των αεροπορικών πτήσεων. Το ωράριο εργασίας του είναι συγκεκριμένο και εργάζεται σε βάρδιες που καλύπτουν όλο το εικοσιτετράωρο. Πολλές φορές χρειάζεται να κάνει υπερωρίες, ιδιαίτερα την καλοκαιρινή περίοδο όπου οι ανάγκες των αερολιμένων είναι αυξημένες. Μετακινήσεις γίνονται κυρίως για εκπαιδευτικούς λόγους (σεμινάρια, ασκήσεις), τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Οι μεταθέσεις και οι μετατάξεις είναι πιθανές.

Επαγγελματικές οργανώσεις: Ο συλλογικός φορέας που εκπροσωπεί το επάγγελμα είναι ο Σύλλογος Ελεγκτών Εναερίου Κυκλοφορίας.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: Εκφωνητής

Περιγραφή: Ο εκφωνητής αποδίδει φωνητικά κείμενα με στόχο την πληροφόρηση ή τη διαφήμιση. Επίσης ασχολείται με την απόδοση διαλόγων μεταγλωττισμένων έργων. Προτού επιλεγεί για μια συγκεκριμένη εργασία, περνά από δοκιμαστική διαδικασία προκειμένου να κριθεί η καταλληλότητα της φωνής του. Αφού επιλεγεί, μελετά το κείμενο και κάνει πρόβες για να πετύχει την καλύτερη δυνατή ερμηνεία. Στο τελικό στάδιο, εκφωνεί το κείμενο με την επίβλεψη και καθοδήγηση του σκηνοθέτη ή του υπευθύνου παραγωγής. Στο πλαίσιο της εργασίας του χρησιμοποιεί μικρόφωνα, ακουστικά, μίκτες ήχου κλπ.

Εκπαίδευση: Οι εκφωνητές έχουν παρακολουθήσει μαθήματα αγωγής λόγου, ορθοφωνίας & υποκριτικής, τα οποία διδάσκονται στις σχολές θεάτρου. Η ποιότητα φωνής, και το έμφυτο ταλέντο αναδεικνύονται και καλλιεργούνται με την πρακτική άσκηση.

Σπουδαιότητα: Ο εκφωνητής είναι απαραίτητο να διαθέτει καλή χροιά φωνής, σωστή άρθρωση, ευαίσθητο αυτί (μουσικότητα), ερμηνευτική ικανότητα και φαντασία. Άλλωστε, πολλοί εκφωνητές είναι και ηθοποιοί. Επίσης, η υπομονή είναι ένα σημαντικό προτέρημα για τους επαγγελματίες του χώρου, αφού συχνά αναγκάζονται να επαναλάβουν αρκετές φορές τα κείμενά τους, για να επιτύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Μέλλον: Στην αγορά εργασίας, καθώς οι ανάγκες για διαφήμιση και προβολή διαρκώς αυξάνονται και ταυτόχρονα πληθαίνουν οι τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, υπάρχει σταθερή ζήτηση εκφωνητών αλλά και μεγάλος ανταγωνισμός.

Περιβάλλον ενασχόλησης: Μπορεί να εργαστεί σε ραδιοφωνικούς ή τηλεοπτικούς σταθμούς & σε ιδιωτικούς χώρους ηχογράφησης & παραγωγής οπτικοακουστικού υλικού. Πολλοί εκφωνητές δραστηριοποιούνται και σε χώρους όπως η δημοσιογραφία ή η ηθοποιία, εκμεταλλευόμενοι το χάρισμα της φωνής τους και την εξοικείωσή τους με τον ευρύτερο χώρο του θεάματος.

Επαγγελματικές συνθήκες: Η εργασία του εκφωνητή είναι κυρίως ατομική, αλλά οπωσδήποτε χρειάζεται η συνεργασία με το σκηνοθέτη ή τον υπεύθυνο παραγωγής. Άλλες φορές πάλι εργάζεται σε ομαδικό πλαίσιο, όπως στις μεταγλωττίσεις ταινιών και τηλεοπτικών σειρών. Συνήθως δεν έχει σταθερό ωράριο, ενώ εργάζεται σε κλειστούς χώρους (αίθουσες ηχοληψίας).

Επαγγελματικές οργανώσεις: Το καταστατικό του Σωματείου Εκφωνητών (ΣΕΔΙΚ) προσδιορίζει τον κώδικα δεοντολογίας της συγκεκριμένης επαγγελματικής ειδικότητας.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: Εκτιμητής Έργων Τέχνης

Περιγραφή: Ο εκτιμητής έργων τέχνης ασχολείται με την έρευνα και τη λεπτομερή εξέταση έργων τέχνης για την πιστοποίηση της αυθεντικότητας και τον προσδιορισμό της αξίας τους. Βασικός σκοπός του επαγγέλματος είναι η πραγματογνωμοσύνη, η εξέταση και η αξιολόγηση των αντικειμένων τέχνης, καθώς και η γνωστοποίηση των πορισμάτων της έρευνας. Ειδικότερα, εξετάζει το έργο τέχνης και περιγράφει τα αισθητικά χαρακτηριστικά, το καλλιτεχνικό είδος, την καλλιτεχνική σχολή και την περίοδο δημιουργίας του έργου με στόχο τον προσδιορισμό της αισθητικής και χρηματικής αξίας του, εξετάζει την υπογραφή του δημιουργού και προσπαθεί να αναγνωρίσει την αυθεντικότητα του έργου και τέλος, ανακοινώνει δημόσια τα πορίσματά του για τα έργα τέχνης που εξέτασε και δημοσιοποιεί υπεύθυνα τη γνώμη του για θέματα που αφορούν την τέχνη γενικότερα. Τα βασικά εργαλεία του είναι ο μεγεθυντικός φακός, το μέτρο και οι ακτίνες για την ανίχνευση των στρωμάτων χρώματος ενός πίνακα.

Εκπαίδευση: Ο εκτιμητής έργων τέχνης είναι απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, με ειδίκευση στις θεωρητικές σπουδές τέχνης. Μπορεί ακόμη να είναι απόφοιτος της Ιστορικής, Αρχαιολογικής, Αρχιτεκτονικής ή και Φιλοσοφικής Σχολής ενός Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος της Ελλάδας ή του εξωτερικού, με ειδίκευση στην ιστορία της τέχνης. Σχετικές γνώσεις παρέχονται επίσης σε τμήματα ιστορίας της τέχνης των Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης και των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών.

Σπουδαιότητα: Θα πρέπει να είναι άτομο με μεγάλη προσοχή και παρατηρητικότητα, να προσέχει τις λεπτομέρειες, να έχει καλλιτεχνική ευαισθησία και καλαισθησία. Χρειάζεται να διαθέτει ικανότητα για εκτεταμένη έρευνα, να έχει ευρεία καλλιτεχνική αντίληψη, αναλυτική και κριτική σκέψη. Θα πρέπει ακόμα να έχει ικανότητες για τη συγγραφή κειμένων και ερευνών, έτσι ώστε να στηρίζει τις απόψεις του. Η συμπεριφορά του θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από κοινωνικότητα και κοσμικότητα, αφού κινείται σε ένα ιδιαίτερο καλλιτεχνικό περιβάλλον.

Μέλλον: Όταν οι εκτιμητές έργων τέχνης αποκτήσουν εμπειρία, δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα απασχόλησης και έχουν καλές αποδοχές. Ιδιαίτερα υψηλές αποδοχές μπορεί να λαμβάνουν οι έμπειροι εκτιμητές που κάνουν πραγματογνωμοσύνες για έργα μεγάλης αξίας. 

Περιβάλλον ενασχόλησης: Μπορεί να εργαστεί ως υπάλληλος σε μουσεία, πινακοθήκες, εκθέσεις, πολιτιστικά κέντρα, αρχαιολογικούς χώρους, πανεπιστημιακά ιδρύματα, τράπεζες, δήμους και κοινότητες, ως ελεύθερος επαγγελματίας, προσφέροντας τις υπηρεσίες του στον περιοδικό τύπο (ημερήσιες εφημερίδες και μηνιαία περιοδικά), στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, ή ακόμα και σε ιδιώτες που θέλουν να επενδύσουν τα χρήματα τους σε έργα τέχνης.

Επαγγελματικές συνθήκες: Η πραγματογνωμοσύνη είναι εργασία πνευματική και δύσκολη, ενώ απαιτεί μεγάλη προσήλωση. Ο εκτιμητής έχει μεγάλη ευθύνη για την αξιολόγηση ενός έργου, αφού δημοσιοποιεί τις εκτιμήσεις του. Οι εκτιμητές εργάζονται σε ένα κοσμικό περιβάλλον και συχνά πρέπει να κάνουν ταξίδια στο εξωτερικό για παρακολούθηση διεθνών καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, πλειοδοτικών διαγωνισμών και εκθέσεων. Πολλές φορές η εργασία διεξάγεται νυκτερινές ώρες και με ασταθές ωράριο. Οι χώροι που εργάζονται οι εκτιμητές έργων τέχνης είναι καλά φωτισμένοι, άνετοι και καθαροί, καθώς τα αντικείμενα τέχνης βρίσκονται σε μουσεία, εκθέσεις ή πινακοθήκες. 

Γενικά σχόλια: Ο εκτιμητής έργων τέχνης χαρακτηρίζεται από βαθιά γνώση της ιστορίας της τέχνης και από ικανότητες μελέτης, σύγκρισης και εκτίμησης διαφόρων καλλιτεχνικών σχολών, πρέπει να διαθέτει και "κριτικό μάτι", αισθητικό κριτήριο και καλλιτεχνική άποψη για διάφορους τομείς της τέχνης. Απαραίτητο εφόδιο για τον επαγγελματία είναι οι γνώσεις δημοσίων σχέσεων, μια και η εργασία του λαμβάνει χώρα κυρίως κατά τη διάρκεια καλλιτεχνικών εκδηλώσεων υψηλής τέχνης και αισθητικής.

Συναφείς Εξειδικεύσεις

Αρθρογράφος Κριτικός Τέχνης: Είναι το άτομο το οποίο ασχολείται με τη συγγραφή άρθρων σχετικών με την αξιολόγηση, το σχολιασμό και γνωμοδότηση για έργα τέχνης.

Ερευνητής Μουσείου: Είναι ο ειδικός που εξετάζει σχολαστικά και με κάθε λεπτομέρεια θέματα που αφορούν τα έργα τέχνης ενός μουσείου.

Ιστορικός Τέχνης: Είναι ο επιστήμονας που εξετάζει και μελετά σχολαστικά τη διαχρονική εξέλιξη της τέχνης με σκοπό την καταγραφή της.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: Εκπαιδευτής υποψηφίων οδηγών αυτοκινήτων και μοτοσικλετών

Περιγραφή: Ο εκπαιδευτής οδηγών εφαρμόζει και διδάσκει στους υποψήφιους οδηγούς την τεχνική για τη σωστή και ασφαλή οδήγηση σύμφωνα με τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Διδάσκει τον ασφαλή τρόπο χειρισμού και κίνησης ενός αυτοκινήτου ή μοτοσικλέτας και τους κατατοπίζει γύρω από τη βασική λειτουργία των συστημάτων και υποσυστημάτων όπως επίσης τυπικές εργασίες συντήρησης και επισκευής αυτοκινήτου ή μοτοσικλέτας. Επισημαίνει τους κινδύνους και τις συνέπειες από αντικανονική συμπεριφορά των οδηγών, τον ενδεδειγμένο τρόπο κοινωνικής συμπεριφοράς του οδηγού, μέτρα και μέσα συλλογικής προστασίας του περιβάλλοντος για εξοικονόμηση ενέργειας και τέλος επιδεικνύει τον τρόπο επέμβασης για τη χορήγηση πρώτων βοηθειών σε ατυχήματα.

Εκπαίδευση: Για να ασκήσει το επάγγελμα, χρειάζεται να έχει απολυτήριο λυκείου και να έχει παρακολουθήσει ειδικές σπουδές σε Ι.Ε.Κ. αντίστοιχης ειδικότητας για δύο εξάμηνα. Πρέπει επίσης να κατέχει δίπλωμα επαγγελματικής οδήγησης και να έχει δώσει επιτυχώς εξετάσεις στο Υπουργείο Συγκοινωνιών για την απόκτηση άδειας άσκησης του επαγγέλματος. Για να ιδρύσει ο ενδιαφερόμενος δική του σχολή, απαιτείται προϋπηρεσία τουλάχιστο ενός έτους σε θέση εκπαιδευτή.

Σπουδαιότητα: Ο εκπαιδευτής οδηγών χρειάζεται να έχει ικανότητα μετάδοσης των γνώσεων και της εμπειρίας του. Οφείλει να είναι προσεκτικός, να διαθέτει ετοιμότητα, ψυχραιμία, υπομονή και σωστή αντίληψη της οδικής συμπεριφοράς. Σημαντικά προσόντα του εκπαιδευτή οδηγών είναι η ικανότητα και η επιδεξιότητα στην οδήγηση και η μηχανική ικανότητα. Είναι επίσης απαραίτητο να έχει πολύ γρήγορα αντανακλαστικά, για την αποφυγή κινδύνων από αδέξιους χειρισμούς των υποψήφιων οδηγών.

Μέλλον: Παρά την αύξηση του αριθμού των σχολών οδήγησης υπάρχουν δυνατότητες απασχόλησης για εκπαιδευτές οδηγών. Οι αποδοχές του εκπαιδευτή οδηγών είναι υψηλές στην περίπτωση που λειτουργεί δική του σχολή οδήγησης. Όταν ο εκπαιδευτής εργάζεται ως υπάλληλος σε σχολή οδηγών οι αποδοχές του είναι χαμηλότερες.

Περιβάλλον ενασχόλησης: Εργάζεται κατά κύριο λόγο μέσα στο αυτοκίνητο, στους δρόμους της πόλης και πολύ λιγότερο στο γραφείο που διατηρεί. Έχει ελεύθερο ωράριο, το οποίο καθορίζεται από τα ραντεβού με τους πελάτες του. Η δουλειά του είναι καθιστική μέσα στο αυτοκίνητο και σχετικά κουραστική, εξαιτίας της κυκλοφοριακής κίνησης και της ρύπανσης στις πόλεις. Ακόμη, μπορεί να απασχοληθεί στο δημόσιο τομέα ως εκπαιδευτής σε δημόσια σχολή οδηγών (αστυνομία, λεωφορεία,κλπ.).

Επαγγελματικές οργανώσεις: Οι κανόνες και ο κώδικας δεοντολογίας του επαγγέλματος καθορίζονται από την ομοσπονδία και τα τοπικά σωματεία εκπαιδευτών οδήγησης.